Muziek

Ik ben nieuw. Dé nieuwe op het werk. Ze hebben mij al eens gezien, maar mijn naam, Alimonia, kennen ze nog net niet. Toch deinzen ze niet terug om al belangrijke vragen op mij af te vuren. "Welke muziek luister je?", "heb je een vriendje?", "waar woon je?" zijn de laatste weken al de revue gepasseerd De laatste 2 vragen zijn het simpelst. De eerste is het ingewikkeldst. Het is een onbewust gevaarlijke vraag dat ik jullie zal proberen uit te leggen....

Toen ik nog jong was en braaf naar school ging, liep ik er als een half mislukte "gothic" bij. 99% van mijn garderobe was zwart. Mensen merkten niet eens op dat ik effectief van kledij veranderde. Mijn donker lang haar viel sluik langs mijn vrij "witte" huid. (ik geef het toe, ik was geen zonneklopper en eigenlijk steek ik de schuld op het spel "unreal tournament" waar ik toen verslaafd aan was). Ik rebelleerde op mijn manier. Mijn schoolkaften stonden vol metal symbolen en groepsnamen. Als kind choqueer je nu eenmaal graag anderen.

Maar ik werd groter en mijn warderobe werd 'chique zwart'. Om van het gezaag "draag je enkel zwart?" af te zijn, kocht ik mij een paar kleurrijke bloesjes. Paars en rood wel te verstaan. De kleuren die het dichtst bij zwart aanleunden. Toen ik uiteindelijk in een bankkantoor belandde, begon ik eindelijk het genot van "mantelpakjes" in te zien. In die periode zit ik nog steeds. Ik zie er dus vrij "normaal" uit. De mensen verwachten dan ook een "normaal" antwoord op de vraag "welke muziek luister je?". Alright. Ik geef ze dat dan ook. Algemene normale muziek

Op sollicitaties gaan ze er niet verder op in. De meeste oppervlakkige mensen ook niet. Maar er zijn altijd van die mensen die alles willen weten. "oh, zoals?". Vrij snel geef ik hen antwoord. Groepen zoals Rhapsody, Blind Guardian, Ayreon, Savatage, Kamelot,... Kortom: Metal.

Het gezicht van je tegenstander verandert vrij snel. Alsof je net een duivels woord hebt uitgesproken. Alsof je net een oeroude spreuk hebt verbroken. Een paar seconden beleef je een stilte. "metal?" vragen ze zich nog eens af... Ik neem hun hand vast, zet ze op een stoel en zwaai wat met mijn aktetas zodat ze naar verse lucht kunnen happen. "En u ziet er zo braaf uit!". So? Ik ben ook braaf. En ik luister metal.

Ik probeer de mensen altijd zo snel mogelijk op hun gemak te stellen. "in metalmuziek heb je verschillende genres: death, black, power, trash, symphonic,...", maar meestal ben je 80% van je publiek al verloren en knikken ze enkel nog "jajajajaja, het zal wel. volgende keer blijf ik uit uw buurt, heks".

Ach.

Zal U de volgende keer 2 keer nadenken voor u die onbewust gevaarlijke vraag stelt?

Quote van de dag

In de donkere straten van eenzaamheid kom je enkel je eigen schaduw tegen.

Muziektip 1

Anathema - Parisienne Moonlight

Aandacht

Om één of andere (nog steeds onverklaarbaar nota bene) reden kreeg ik vandaag ontzettend veel aandacht. Een man in de trein voor mij heeft me heel de rit (en die duurde een dik uur) naar mij zitten kijken. Grote ogen had hij, alsof hij één of andere verschijning had gezien. Een trouwring, dat had hij ook. Na deze treinrit werd ik in het station nagekeken door een paar jonge gasten. En ze bleven kijken, gapen en wijzen naar mij.

Ik krijg wel geregeld (gezonde) aandacht de laatste tijd, maar deze keer begon ik me serieus zorgen te maken. Was mijn make up grandioos uitgelopen? Kleefde er een papier op mijn voorhoofd? Was het één april of liep ik er gewoon compleet idioot bij?

Het antwoord zal ik waarschijnlijk nooit weten. Aan wat zou het kunnen liggen? Het lentegevoel (nee ik had geen rokje of decolleté aan) dat bij de mannen begint te kriebelen? De crisis die in de huisgezinnen toeslaat? Ligt het aan mijn nieuwe (minder opvallende) bril? Mijn nieuwe eyeliner van 0.99 euro (die ik trouwens niet op had)? Stonden de sterren en planeten ideaal? Straal ik omdat ik niet verliefd ben? Viel de aandacht enkel maar op omdat ik deze keer niet opging in het oplossen van mijn sumbrero?

Ik zal het waarschijnlijk nooit weten, maar bedankt voor de aandacht.

Maar ik wil aandacht van jou.
De (zeer) knappe jongen in het witte hemd.
Rawr!

Carnaval

Vorig weekend heb ik carnaval "gevierd". Het was al enkele jaren geleden dat ik nog naar een carnavalsstoet was geweest. Maar hobbygewijs (lees: fotografie) bevond ik me tussen de menigte (lees: publiek). De slogan "vroeger was alles beter" is voor dit geval zeker van toepassing. Het kan misschien zijn omdat ik toen 10 jaar jonger was en alles nog leuk, hip, cool, mooi en tof vond. I don't know. Het viel me eigenlijk enorm tegen. De oorspronkelijke betekenis van carnaval is zowieso al verdwenen zoals bij de meeste feestdagen.

Carnaval is een eetfestijn, omdat het de laatste mogelijkheid was zich te buiten te gaan voor de vastentijd, waarin men zich beperkte tot het minimaal noodzakelijke.

Vroeger was het, naast de katholieke betekenis, "snoep gooien" en "confetti gooien". Nu is het meer: "reclame folders uitdelen en AF en toe snoep en confetti gooien". Toegegeven, vroeger was het echt een smurie feest, maar deels ook een stuk leuker. Toen we thuis kwamen van carnaval stond de stofzuiger al klaar. Overal zat confetti. Tot plaatsen waar je nog niet eens wist dat er confetti kon inkruipen. Dagen na het carnavalsfeest vond je nog confetti terug.
Met een glimlach dacht je toen terug aan het feest.

Ook in het snoep gooien waren ze vroeger minder gierig. Zou de crisis er iets mee te maken hebben? De kwantiteit is gedaald, maar evengoed de kwaliteit. Vroeger vingen we "lange jans", "wafels", "beertjes", "schelpjes", "kauwgom",.... Kortom: variëteit. We hadden zakken vol met snoep en een hele voorraad voor een paar weken. Tegenwoordig gooien ze allemaal dezelfde (slechte) snoepjes. En crisis denkt u? Vergeet het maar. 2% van het snoep bleef onopgeraapt op straat liggen. Schandalig!

Toen alles nog beter was, konden we de stoet 2 tot 3 keer zien (en dus ook meer snoep vangen). Om één of andere reden rijden tegenwoordig de feestauto's met een enorme vertraging achter elkaar. Gemiddeld 1.5 minuut wachten op de volgende truck is niet gelogen. Met als gevolg: de stoet duurt enorm lang en het is onmogelijk deze nog een 2de keer te zien! Is dat nodig? Nee, maar 1.5 minuut wachten op een volgend voertuig is ook niet nodig. Organisatie?
De meeste voertuigen zijn 'ok' tot 'mooi' (ik heb er 2 echt mooie gezien!), maar de betekenis van wat er op staat uitgebeeld gaat volledig verloren. Ik ben er zeker van dat 98% niet weet wat een voertuig uitbeeldt. En dan spreek ik nog niet over de mensen die zich OP het voertuig begeven. Het lijkt alsof ze 'verplicht' worden om snoep uit te delen. Het is carnaval mensen. Wees eens wat vrolijker, please! De uitrustingen van de personen zijn ook niet om te zeggen "wow". Ik had mooie kostuums verwacht, maar nee hoor. Ik heb maar enkele personen gezien die mooi gekleed waren en dat waren dan meestal mensen uit het publiek.

Vroeger was alles beter.

Geluk

Het lijkt alsof mensen op zoek zijn naar geluk. Geluk bevindt zich nooit in hun eigen gezin, nooit op hun eigen werk en nooit in hun eigen land of straat. Nee. Mensen moeten naar een ander land reizen om daar gelukkig te zijn. Hier bevinden ze zich in een stress situatie. Hard werken, laat thuis zijn en toch nog proberen het "gelukkig" koppel uit te hangen. In het weekend gaan ze (met tegenzin) naar de film, gaan ze eten met hun vrienden, gaan ze naar het theater,... Want je moet tegenwoordig over alles kunnen meepraten om "hip" te zijn.

Weinig mensen durven echt toegeven dat ze "ongelukkig" zijn. Ongelukkig staat voor depressief. Mensen die depressief zijn, mijd je best. En zonder contact wordt je nog ongelukkiger. Kortom, je zwijgt over je "ongelukkigheid" en speelt het spel gewoon mee. Lachen en gelukkig wezen. Daar draait het leven om. Wie het best kan "faken", geraakt het verst. Nuja... Het verst van geluk (en dus ook thuis)

Voor de mensen die denken dat het geluk alleen ergens anders ligt, dan hier. Jullie zijn mis. Het geluk zit in zéér kleine dingen. Dat weet ik al lang. Ik hoef niet naar de andere kant van de wereld te reizen om gelukkig te zijn en te beseffen dat het hier best goed is. Ik geniet van de eerste zonnestralen op mijn gezicht, met de vlieger de lucht veroveren, mensen observeren in de trein, een eyeliner van € 0.99 kopen, lachen met een aflevering van bromberen, headbangen op een metalnummer, je graspop ticket kopen, mensen observeren die al hun geld opdoen op de kermis aan het grijpen van teddybears, een zelfgemaakte foto laten vergroten en ophangen in je kamer, een nougatti eten, de hele dag een deuntje in je hoofd hebben,...

Miljaar, ik ben gelukkig en al de rest kan me gene fuck schelen.

"You're almost happy
Almost content
But your head hurts"

K's Choice - Almost happy

Knap

"knap bn, bw; -per, -st 1 mooi, welgevormd: een ~ gezicht 2 bekwaam; geleerd: een ~pe kop 3 netjes, naar behoren 4 erg: ~ duur" (Van Dale)

Knap. Dat is hij. Ontzettend knap. Zeg maar hot. En dat zeg ik niet vaak. Echt niet. Echte hotte mannen kan je op 2 handen tellen. Hotte vrouwen zijn er in overvloed, maar die doen er dan ook net iets meer moeite voor. Op dat gebied is het leven van een vrouw puur afzien. De schoonheidsverwachtingen liggen véél hoger dan bij een man. En dat is onze eigen fout.

Vrouwen zijn immers altijd in competitie met elkaar. Ze gunnen andere vrouwen geen "geluk". Jaloerse tikken, dat zijn het. Vrouwen kijken altijd afgunstig naar andere vrouwen. Doen ze vriendelijk tegen een andere vrouw? Dan willen ze waarschijnlijk iets van hen... (hun vriendje, weten waar ze die schoenen hebben gekocht, weten naar welke kapper ze gaan,....) Vrouwen roddelen (in de negatieve zin) constant over andere vrouwen omdat ze jaloers zijn. Om hun eigen onzekerheid niet te laten opvallen. Mannen doen hier niet aan mee. Die zijn een pak slimmer. Zien ze een knappe meid en gaat een andere knappe man er mee lopen? Tant pis. Dan zijn er toch nog andere vrouwen genoeg zekers? Ze gaan zich zeker niet afvragen of ze misschien minder knap zijn als die andere man. Nee hoor. "Domme vrouw als ze niet voor mij kiest", denken ze. En gelijk hebben ze! Nee een vrouw wil maar 1 man en doet daar alles voor. Ze wil haar concurrenten verslaan. Een beetje zoals in de geniale film "le couperet". En daar zal ze dan ook alle middelen voor gebruiken... Een beetje zielig eigenlijk.

"Wie mooi wil zijn, moet lijden"

Vrouwen willen niet onderdoen voor hun concurrenten. Mannen doen hier niet aan mee. en vrouwen nemen hier vrede mee. Resultaat? Een ongeschoren man is uitdagend sexy, een man met een warrig kapsel is nonchalant sexy, een man met een bril is slim sexy. Een iets dikkere man is schattig sexy. Een man ziet er kortam, altijd sexy uit. Wat hij ook doet! Een vrouw die zich niet geschoren heeft, is vies. Een vrouw met een kapsel dat warrig ligt, is onverzorgd. Een vrouw zonder make up is onzichtbaar. Een dikke vrouw is, juist ja, dik en lelijk.

En toch bestaan ze, de perfecte vrouwen. Ze hebben een maatje 36 en cupmaat C (wat me trouwens onvoorstelbaar lijkt). Ze zien eruit alsof ze een uur in de modder hebben geploeterd, zijn netjes geschoren en hebben ontzettend lang, mooi verzorgd haar. Ze zien er stralend uit met een vleugje make up. Zelfs zonder make up zijn ze perfect. Voor elke gelegenheid hebben ze een bijpassende outfit met de juiste handtas en schoenen! Daarnaast hebben ze een interessante persoonlijkheid. Ze luisteren altijd naar anderen en doen altijd braaf wat er van hun verwacht wordt, spreken nooit anderen tegen, roddelen nooit, doen niet kinderachtig,... Ja ze bestaan, die perfecte vrouwen.

In de wereld van de man, althans.

Maar aangezien de vrouw de man wil plezieren en niet wil onderdoen voor haar concurrenten , doet ze haar uiterste best om hier aan te voldoen. Met als gevolg: plastische chirurgie, diëten, permanente make up, haar extensions, ontharingsinstituten, botox behandelingen,...

En wat doet een man voor ons?

Juist ja. Niets.
En die is toch ook sexy?

Bovenste rij: Stanislas, Andre Birleanu, Tom Barbier,Roy Khan, Tobias Sammet & Lorenzo Lamas
Onderste rij: Orlando Bloom, Johnny Depp, Tuomas, Perttu Kivilaakso, Daniel Schuman, Ben Mathot & Kiko Loureiro

Ik ben niet verliefd!

Ik sta enkel maar een uur gemiddeld per dag aan het kopieermachine:
- omdat ik véél werk heb en veel moet printen
- omdat ik je reflectie in het raam zie

Ik kan me enkel maar niet zo goed concentreren:
- omdat ik veel nieuw stuff moet laten bezinken
- als je passeert

Ik ga enkel maar om het half uur mijn bekertje met water vullen:
- omdat ik veel dorst heb van het harde werken
- omdat ik stiekem hoop dat ik je per ongeluk tegenkom

Ik weet enkel maar al je gegevens over je (geboortedatum, woonplaats, GSM nummer en e-mailadres):
- omdat mijn collega's graag informatie met nieuwe collega's uitwisselen
- omdat ik mijn collega's lastig gevallen heb om deze informatie te weten te komen

Nee. Ik zei het je toch. Ik ben niet verliefd.
Je maakt enkel maar mijn hoofd zot.

Observeren

Mensen observeren. Ik geniet ervan. Ik doe het ontzettend graag. In de trein is niemand in mijn buurt veilig. Slapende mensen zijn naast mensen die lezen mijn beste doelwitten. Ze weten niet dat je hen in het oog houdt. Je bekijkt hen zorgvuldig. Hoe zit hun haar? Wat lezen ze? Waar zouden ze aan denken? Welke schoenen hebben ze aan? Hebben ze een recent gsm model? Welk bedrijf staat op hun badge? Hoe dragen ze hun make up? Hoeveel bladzijden lezen ze? Hoe snel lezen ze? Kunnen ze die sudoku wel oplossen?

Mensen voor de zot houden is ook erg leuk. Ze denken dat je braaf naar muziek luistert op je i-pod, maar stiekem luister je hen af. Telefoongesprekken. Ik smul ervan. Om je duimen en vingers van af te likken. Ze denken dat ze ongestoord alles kunnen vertellen en niemand hen hoort, maar ze zijn mis. Ze vergeten mij.

"It's not who I am
But I know that it's all that you see"

Soms zet ik mij op een bank midden in het park en analyseer mensen die voorbij passeren. Schoolkinderen die verplicht een rondje in het park moeten lopen voor de gymlessen maar meer wandelen dan lopen omdat de leerkracht het toch niet ziet, oudere mensen die van de buitenlucht genieten omdat ze maar 1 keer op een dag naar buiten mogen, jonge koppels die nog genieten van elkaar omdat "liefde blind is", ouders met jonge kinderen die liever thuis waren gebleven omdat de kinderen meer zagen dan iets anders, scouts die zich amuseren met een partijtje voetbal,....

"I close my eyes on this night
And you're all that I see
You're all that I see..."

Tegenwoordig ben ik veel te vinden in een treinstation. Ik zet me op een bank en kijk naar mensen die hollen voor hun trein, maar hem net missen. Mensen met hun aktetas die denken dat ze de wereld gaan verbeteren, vrijwilligers die mensen aanspreken om een handtekening op een papier te krabbelen, mensen die deze vrijwilligers afschepen met "ik heb nu geen tijd want ik moet mijn bus halen" en een wijzend gebaar doen terwijl je hen later een broodje ziet kopen en hen nooit op een bus zal zien zitten, politieagenten die meer oog hebben voor schoon vrouwtjes dan voor amokmakers,....

Mensen observeren hoeft niet stiekem want ze zien mij meestal niet omdat ze, juist ja, gehaast zijn.

Zou er iemand mij ooit observeren?

Stop!

Stop de tijd. Soms wou ik dat ik dat kon. Net zoals in de film Cashback. De laatste maanden heb ik het gevoel dat het leven me voorbij passeert en dat ik er maar geen grip op kan hebben. Een raar en vreemd gevoel. Ik wil véél doen. Maar om één of andere reden kan ik niet alles doen. Ik wil elke dag een nieuwe cd ontdekken, maar constateer dat ik al blij mag zijn als ik er 1 op een maand kan checken. Ik wil een mytholoog kenner worden. Ik wil terug cellist worden. Ik wil beroemd worden met mijn fotografie. Ik wil bloggen. Ik wil elke week een nieuwe film zien. Ik wil zo veel. En ik wil al de verloren maanden terug inhalen. Maar het lukt me niet. Gisteren niet, vandaag niet en morgen ook niet. Ik wil de tijd stoppen. IK wil stoppen.

"Time is running out on my way
I already belong to the past
And getting closer to heaven"

Ik ben altijd gefascineerd geweest door "tijd". Toen ik nog studente was, wou ik eens 'timen' hoeveel minuten ik nu exact studeerde. Ik was verbaasd van het antwoord. Min 2 keer 2 minuten voor een toiletbezoek, 4 keer 3 minuten voor een leuk nummer op de radio, 4 minuten voor een biscuit te zoeken en op te eten, 15 minuten pauze, 5 minuten voor het zoeken achter een studieboek (een ander weliswaar dan waar je in zit te studeren), 2 minuten voor het zoeken van kladpapier, 10 minuten voor spiekbriefjes te maken.... Dat geeft al 52 minuten. Bijna een uur u "onnuttig" bezig houden.

En hoewel er genoeg uren in een dag zijn lijkt de mensheid wel altijd gehaast te zijn. Als je hen aanspreekt, geven ze in 9 van de 10 gevallen het antwoord "sorry, ik heb nu geen tijd....". Mensen lopen naar hun bus of trein. Lopen dan weer van hun trein naar hun werk. En zo weer omgekeerd. Men moet "rap rap" de kinderen van school halen, "rap rap" eten maken, de kinderen nog "rap rap" naar de muziekschool brengen en die dan ook weer "rap rap" gaan halen (want zoon- of dochterlief zou zo eens moeten wachten). Onderweg zich "rap rap" haasten voor de winkel sluit en dan "rap rap" naar huis rijden want hun tv-programma zal over 5 minuten beginnen. En we willen dat begin toch niet missen? En zo komt men moe thuis. Om de volgende dag weer net hetzelfde te beleven.

"Perhaps we'll all find the answers
Somewhere in time"

Ik wandel de laatste maanden achter een trein, die ik zelfs al lopend niet kan inhalen. De trein vertraagt niet. Integendeel, ze versnelt elke dag meer en meer. En de trein heeft geen haltes. Ik zie hem in de verte....

Wie wilt van de trein springen om samen met mij achter de trein te wandelen?

Vlinders

Ik hou van vlinders. Als normaal kind probeerde ik er zoveel mogelijk te vangen met een vangnet. De Papilio machaon in je net krijgen is de kers op de taart na een hele namiddag vlinders lastig te vallen.

Want ja, je laat elke vlinder na een minuut weer vrij. Ik toch.

Wanneer we ouder worden, doen we net hetzelfde. We proberen vlinders te vangen. In de buik wel te verstaan. Van zo veel mogelijk verschillende soorten. Voor de vergelijkingsstudie, weet je wel? Uiteindelijk proberen we de allerbeste voor eeuwig te koesteren. Wat nooit lukt. Daarom blijven we constant op zoek gaan naar vlinders. Al is het maar een flirt met een gast op de trein. Vlinders moet je voeden, anders sterven ze. En aan dode vlinders heb je niets, enkel last. Zeker als je ze hebt opgesloten.

De lente is in aantocht en ik krijg tegenwoordig ook last van die vlinders. Een simpel vangnet helpt niet om ze weg te jagen want een vlinder kan je echter wel vangen, maar nooit opsluiten want dan gaat hij dood. En aan een dode vlinder heb je niets. Dus je gevangen vlinder laat je uiteindelijk na een tijd weer vrij. En dan kunnen er 2 zaken gebeuren. De vlinder vliegt rustig weg of hij bijt jou uit boosheid.

Vlinders.
Vlinders.
Ik haat ze.
Vlinders,
in mijn buik.

C4

Op mijn nieuw werk: "als je véél fouten maakt, krijg je het laatste model van Citroën"

Quote van de dag

Ik ben zoals het gummetje op een potlood. Onnuttig en indien je het nodig hebt: onbruikbaar.

Te laat!

Tot die conclusie ben ik onlangs gekomen. Ik ben te laat. Nochtans kom ik altijd op tijd! Ik haat het als mensen te laat zijn. Ik haat het als ik zelf te laat kom. Dan ben ik nog liever een uur te vroeg dan 5 minuten te laat. Maar toch ben ik te laat. Te laat voor het vinden mijn droomprins. Als we rekening houden met de samenleving, moet ik als 22-jarige vrouw een oudere man zoeken. Jonge vrouw, oude man. Dat is de realiteit. Dat is zo bij de meeste koppels. Ik moet dus op zoek gaan naar een man van rond de 25 à 28 jaar. Daar zit nu juist het probleem. Deze categorie mannen zijn allemaal bezet. Ofwel hebben ze een relatie, zijn ze verloofd, of nog erger: dragen ze die vervloekte trouwring. Toch ben ik voorstander van een trouwring. Het spaart een hoop miserie voor me uit. Van een man met trouwring moet je afblijven. Trouwring = kijken, maar de hoop laten vliegen.

In de categorie man 25-28 waren andere vrouwen me voor. Ze zijn met de parels gaan lopen en dragen ze nu sierlijk rond hun nek (of aan hun vinger). Ik blijf dus zielig eeuwig alleen. Want een 25-28 jarige man die nog single is, dat valt niet meer vaak voor. Ofwel heeft hij geen werk, ofwel is hij een klootzak van het eerste uur ofwel is hij gewoon te goed voor deze wereld. Vrouwen willen geen man die 'te goed' is. Ze willen een man die gewelddadig is, drinkt, aan de drugs zit, niet rechtstreeks van werk naar huis komt, hen bedriegt, hen kleineert. Vrouwen willen een man om over te klagen. Anders is het leven saai, toch?

Maar als ik mijn idee over het zoeken naar een "oudere" man nu eens een jongeren man zoek? Is dat geen geniaal idee? Want geef nu toe. Waarom willen vrouwen persé een oudere man? Dat is toch belachelijk? Een man gaat (dat is algemeen geweten en met studies aangetoond) nu eenmaal sneller dood. Dus neem je iemand ouder en hij sterft nog eens vroeger..... Juist ja, u heeft het begrepen!

Dus ik moet op zoek gaan naar een 17-jarige man. Kind, zal u bedoelen. Juist ja. Damn it.

Dan ben ik nog te vroeg!

Ik was bijna van 't straat....

hij: "mademoiselle, tu es très belle, tu le sais?"
ik: *lacht vriendelijk*
hij: "tu veux de la compagnie, mademoiselle?"
ik: *lacht nog maar half vriendelijk*
hij: "mademoiselle?"
ik: oh, excusez-moi. Je ne parle pas français. *knikt hoofd*

Einde