Film van de dag

Oproep

Aan de jongen die elke avond naast me komt zitten in de trein: ik moet je niet. Al vanaf het eerste moment dat ik je zag, vond ik je degoutant. Je zelfvertrouwen lijkt zelfs groter te zijn dan je IQ. Je kan me niet imponeren met je smartphone, nog met de papieren die je boven haalt. En hoewel de meeste vrouwen geilen op mannen in pak, kan je me niet bekoren. Stop ook met mij stiekem aan te raken. Ik huiver er van. Je lange haren kunnen me niet verleiden. Ik moet toegeven, je bent knap. Maar ik vind je echt niet aantrekkelijk. Eerder afstotend. Dat je steeds in slaap valt naast mij bewijst enkel maar dat ik geen goed gezelschap ben.

Lieve jongen. Wil je aub vanaf morgen een paar rijen voor mij gaan zitten? Daar zit een zeer knappe vrouw met de perfecte maten. Ik hoop dat ze je kan behoeden om in slaap te vallen.

Dank u.

Quote van de dag

Verliefdheid is zoals een mes. Het snijdt langs beide kanten.

De ziel van het lichaam

Je kan je medemens helemaal misleiden door alles aan je lichaam te veranderen. Botox zorgt voor een leeftijdsverschil, make up verdoezelt onze huid, sexy kledij zorgt voor afleiding,... Enkel je ogen kan je niet veranderen. Ze zijn dan ook de ziel van het lichaam. Het kleinste onderdeel van het lichaam, maar wel hét allerbelangrijkste. Het is tevens ook mijn favoriete onderdeel van mezelf, hoewel ik het verstop achter een bril. De laatste maanden zet ik mijn ogen graag in de verf. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben gefascineerd door mijn ogen te make-uppen. Deze lieve dame is trouwens mijn favoriete leermeesteres.

In de trein verschiet ik ervan hoe weinig werkvrouwen hun ogen accentueren. Ik begrijp het echter wel. Je moet er vroeger voor opstaan en de meeste zijn al van straat. Waarom dan nog moeite doen? Juist ja. Maar als je ogen nu vol make up hangen of niet, je oog zelf verandert niet. Je kan enkel je publiek wat misleiden.

"De ogen zeggen wat het gezicht niet (meer) kan weergeven (leve botox!), de mond niet durft uitspreken en het hart nog niet weet."

Als je je erin traint, kan je veel te weten te komen zonder de persoon effectief aan te spreken. Kinderen zijn mijn favoriete proefpersonen. Ze zijn niet bang om in je ogen te kijken. Ze kijken rond, genieten. Ze hebben (nog) niets te verbergen. In hun grote ogen lees je plezier, ondeugendheid, liefde, maar vooral nieuwsgierigheid en bewondering voor het leven. Grote mensen kijken vaak weg. Hun ogen zitten vol verdriet, haat, pijn en teleurstelling. Ze zijn tevens ook bang dat iemand hun ogen geheimen zal kunnen lezen in hun ogen. Je moet er maar eens op letten hoeveel mensen er wegkijken als je hen aanspreekt.

Quote van de dag

Verliefdheid is: realistische dingen onrealistisch zien. En omgekeerd.

Gevecht om lucht

Ik heb al kennis gemaakt met mijn landschapsburen op het werk. Weliswaar op de verkeerde manier. Ik heb al ruzie met hen. Het gevecht om lucht. Op mijn werk is het warm. Zéér warm. 24 à 25°c geeft mijn thermometer aan. Ik noem dat "baktemperaturen". Het zou verboden moeten zijn om in zo'n hitte te moeten werken. Maar blijkbaar ben ik de enige die daar echt last van heeft. De airco is stuk. Al een hele tijd. Wat doet een normaal mens als het te warm heeft? Juist ja, de vensters openzetten. Zo open mogelijk. Een beetje tocht., dat kan deugd doen. Enkel voor mij, blijkbaar. Mijn landschapscollega's bevriezen in een temperatuur van 24/25°c. Excuseer? Serieus! Mijn landschapscollega's dragen NU IN DEZE HITTE een rolkraag!! Ik zie zelfs een paar idioten met een sjaal rondlopen.... Zit ik aan de drugs? Ik hoop het! Ik hoop dat ik dit allemaal hallucineer en ik morgen gewoon wakker word met normale collega's. Maar dat is het jammer genoeg niet.

Vanaf het moment dat ik naar het venster wandel, voel ik hun ogen al in mijn rug branden. Liefst van al zouden ze mij willen vastbinden en een paar honden op mij afsturen. Levend opeten, die Alimonia. Die "nieuwe". Daar hebben we enkel last mee. Ik heb mijn entree al gemaakt: "Heet geval"

Ik moet eerlijk bekennen, ik heb het vrij snel warm. Ik ben dan ook iemand die zich snel opjaagt. Maar ik werk ook hard. En dan krijgt een mens het vrij snel warm. Mijn zeer lang haar zorgt ook niet echt voor verfrissing. En dan vergeet ik nog die hete kerel op mijn werk die me helemaal opwarmt.

Mijn directe collega's vinden het allemaal grappig. Ze pesten mij en vertellen me dat ik dringend "ne gast" moet vinden om mij te kunnen afreageren. Ik geef hen geen ongelijk. Ik zal op zoek gaan naar een gast, maar gaan jullie tegen mijn collega's zeggen dat ik echt dood ga van de warmte? Of moet ik hen eens die knappe jongen tonen? Warm zullen ze het er alvast krijgen.

Quote van de dag

In de reflectie van het leven, wacht de dood.

Ik ben super!

Ik ben super jaloers:

• op al die mooie vrouwen die in mijn trein zitten en waar alle mannen naar kijken.
• op die man naast mij die de sudoku in de metro sneller kan maken dan ik
• op mijn collega die 's maandags nooit moet werken

Ik ben super boos:

• als de pers aandacht schenkt aan de come back van Kim Clijsters
• als mensen naast je komen zitten terwijl de bus voor 85% leeg is
• als mensen in een vreemde taal bellen voor GANS de bus
• als de trein 1 minuut te laat is en waardoor ik nét mijn bus mis
• als mijn trein wordt afgeschaft en je daardoor pas om 19.30 thuis bent na een dagje hard werken

Ik ben super geërgerd door:

• knappe mannen die met mij flirten terwijl ze een trouwring dragen
• mannen/vrouwen die denken dat ze super knap zijn en iedereen naar hen kijkt
• mensen die hun ongelijk niet kunnen toegeven
• schreeuwende kinderen op de bus
• mensen die het geluid van hun gsm opzetten en heel de treinrit berichtjes (met geluid) zitten te typen

Ik ben super verliefd, want:

• ik slaap niet meer goed de laatste dagen.
  
• ik zie je overal, ook al ben je het niet.
  
• ik ben 70% van de dag vrolijk.
• ik ben zo gelukkig als een klein kind als je 1 second in mijn ogen kijkt.
• ik droom constant over je
  
• ik moet een half uur bekomen als ik een glimp van je heb opgevangen.

Ik ben super.
Zot weliswaar.

Verliefdheid

is kut.

Kortzinnigheid (muziek)

Naast "wat is je naam?" & "wat doe je voor werk?" is "welke muziek luister je?" de meest gestelde vraag in een mensenleven. Het antwoord moet dus best op iets slaan. Al jaren vraag ik me af wat ik hier op moet antwoorden. Niet het feit dat ik niet weet wat ik zelf luister, maar wel hoe ik juist moet omschrijven wat ik luister als ik het zelf niet eens weet? Mensen denken vrij "hokjes" gericht en ik kan hen eigenlijk geen ongelijk geven. Hokjes zorgt voor orde en dat is nodig in dit chaos leven.

Ik zou heel simpel op de vraag kunnen antwoorden en enkele groepen opsommen. Maar als je de gezichten ziet na het uitspreken van: Rhapsody, Blind Guardian, Ayreon, Savatage,... hou je daar snel mee op. De meeste mensen kennen die groepen niet. Het opsommen ervan is dus overbodig. Puur tijdverlies. "Maar onder welk genre valt dat dan, r&b?". Nee lieverds, metal. "Metal? Dat is toch herrie muziek met geschreeuw, langharige vieze oude mannen". Misschien, zucht ik dan.

Ik luister het softere gedeelte van de metal. Power metal. Progressive metal. Symponic metal. Zoiets dus. Ik wil het geen metal noemen, maar het hokje had al een naam.

"Ik luister niet vrijwillig naar 'metal'. Het noemt toevallig gewoon zo"

Maar tegenwoordig gaat het niet meer enkel over muziek, maar om het hele circus dat er rond hangt. Dus je moet oppassen wat je zegt. Gothicers houden van het duistere leven, denken altijd negatief, wandelen 's nachts op het kerkhof, kijken enkel naar horror films, doen aan automutilatie, zijn (meestal) vegetariërs, dragen enkel zwart... Metal trekt stoere langharige mannen (en hun bijhorende 'hoertjes-in-latex') aan. Het zijn meestal werklozen, bierzuipers, ze houden van sm en schreeuwen in plaats van te praten. De "sloeries" bevinden zich in het r&b milieu. De gasten zijn "cool" en houden van snelle wagens en mooie grieten. Ze hebben aan elke vinger een vriendin. Ze rijden in BMW's en werken in de bouw of in een fabriek. In de disco vind je "johny's", de mannen met de witte broeken en de mooie geplamuurde gebruinde slanke vriendinnen die de drugs bewaren. Deze mensen luisteren techno of house. De slimme koppen met bijhorende verouderde bril luisteren naar klassieke muziek. Ze wonen nog bij hun mama en hebben nog nooit een vrouw versierd, laat staan er naar gekeken.

Maar terug naar mij. Vroeger bestond mijn garderobe uit 90% zwart (gothic +1) . Tegenwoordig is dat omgekeerd. 10% is zwart, de rest zijn leuke vrolijke kleuren (metal -3). Ik ga niet voor mijn plezier naar het kerkhof (gothic -1), ik drink geen bloed (gothic -1). Ik heb wel lang haar (metal +2) en vind sommige mannen met lang haar opwindend (metal +1). Ik draag een bril (klassiek +2). Ik headbang wel eens graag (metal +2.) Ik zuip me niet elk weekend te pletter (metal -3.) Ik zie niet lijkbleek (gothic -3). Ik draag geen gothicjurken (gothic en metal -2) (hoewel ik het wel heel mooi vind). Ik epileer mijn wenkbrauwen niet volledig om er daarna met een stift een nieuwe te fabriceren (gothic -1). Ik woon nog bij mijn ouders. (klassiek +2) Ik heb geen piercings (gothic, metal, house, r&b -2). Ik eet vlees. (gothic -1). Ik leef niet 's nachts (gothic -5). Ik heb geen vleermuizen als huisdier (gothic -2). Ik kan me best amuseren op muziek van Milc Inc of Marco Borsato (euhm). Ik ga dit jaar naar graspop (metal +10), maar niet naar Wacken Open Air (metal - 50). Ik ben geen slet (r&b, house en techno -2) en ik ga niet naar een metal optreden voor mijn vriendje of omdat ik aandacht te kort kom. (referentie naar column van lords of metal)

Dus, de volgende keer iemand mij nog eens vraagt welke muziek ik luister, geef ik gewoon mijn last.fm link.

Fuck de kortzinnigheid van mensen.

Graspop 2009

Mijn ticket (voor vrijdag nota bene) is binnen! Alimonia is gelukkig. Groepen die ik zeker zal bewonderen zijn: Blind Guardian, Jon Oliva's Pain, Firewind, Dream Theater & Dragonforce.

Lentejaarmarkten

Elk jaar laat ik me vangen. De vervloekte lentejaarmarkten. Om één of andere reden ga ik er altijd naar toe hoewel ik me er steeds aan alles erger. De ideale plaats voor de sadistische Alimonia. Ten eerste haat ik de drukte. De massa. De hoop mensen die allemaal, zoals in hun kleutertijd, een treintje vormen en achter elkaar aan slenteren. Het tempo ligt nog trager dan een slak die sprint. Ik erger me ook steevast aan kinderwagens, rolstoelen, de oudjes met hun wandelstokken en alles wat de weg maar kan versperren en het tempo met 20% doet dalen. Vervolgens erger ik me aan het feit dat er geen fuck te zien is. Er staan kraampjes, uiteraard, maar wat verkopen die? Sokken die je zelfs met een schaar niet stuk krijgt, fluo gele onderbroeken zodat als je 's avonds uit je huis moet door brand je zeker niet omver wordt gereden (en dat maar voor € 3 en € 5 voor 2!), wafels die je zelfs bij een algemene hongersnood niet zou opeten, valse t-shirts van Iron Maiden, oeroude cd's met humpa-muziek voor maar € 15!, de super glue die zelfs de lippen van de meest babbelzieke persoon aan elkaar lijmt,... Tenslotte haat ik het feit dat ik elk jaar me opnieuw laat verleiden om te gaan en 's avonds weer tot de conclusie kom dat ik geen fuck gezien of gedaan heb. Buiten het feit dat ik iedereen gekeurd heb. Maar dat doe ik zowieso al.

Gelukkig was het stralend weer.

Bankholiday

...en dus niet moeten werken vandaag. Alimonia ging met dit schitterend weer naar buiten. Heerlijk is het buiten. Lekker warm (20°C), zonnestralen op je gezicht en 's avonds koelt het af zodat je heerlijk kan slapen. Zo zou het van mij 70% van de tijd mogen zijn. De overige 30% reserveren we voor ijzige temperaturen, sneeuwbuien en 's avonds lekker opwarmen in de armen van je vriend(in).

Ik nam mijn fiets, zette me aan een verlaten plas en observeerde mijn omgeving. Volgende zaken vielen me op:

• witte jongens in hun gloednieuwe zwembroek die dachten stoer te zijn door in het koude water te springen terwijl een rode vlag op een meter van hun stond te wapperen
• jonge kinderen die heerlijk genoten van steentjes in het water te gooien
• overbezorgde oma's die riepen "niet verder dan je enkels in het water, schat"
  
• golfers die gekleed waren alsof ze op een catwalk liepen en dachten aan sport te doen
• koppels die enkel oog hadden voor hunzelf
• coole gasten die hun radio mee hadden genomen en vrouwen probeerden te imponeren. Tevergeefs trouwens.
• jonge girls die hun gloednieuwe bikini in hun wit -nog onvolwassen- lichaampje wilden showen
• vrouwen die zich in het zonnecentrum bevonden terwijl het buiten heerlijk weer was om gratis (gezond) bruin te worden
  
• vissers die méér oog hadden voor voorbijrijdende schaars geklede vrouwen dan voor hun vis
  
• een jonge verliefde vrouw met lang haar dat naar metalmuziek aan het luisteren was en haar omgeving in het oog hield. Ik dus.
  

Alles was perfect, maar waar was jij?

Bril

Al vrij jong moest ik een bril dragen. Het terroriseerde mijn leven. Als klein kind begrijp je niet waarom je een hoop ijzer (of plastiek) op je neus moet zetten. Kinderen met brillen worden steevast van voor in de klas gezet - "dan kan je goed zien, liefje" -. Dhu, ik draag toch al een bril? Eenmaal in de puberteit wordt die bril een "last". De helft van je gezicht schuilt achter een bril. Onzekere meisjes, zoals ik, verschuilen zich uiteindelijk volledig achter de bril. Je wordt het "meisje met de bril". Je bril krijgt de overhand in je leven.

Het heeft uiteindelijk heel even geduurd voor ik opmerkte dat je van je bril ook je "troef" kon maken. Ik begon naast het nuttige van een bril ("hey, ik kan het bord zien vanaf de laatste bank in de klas!") ook het modieuze ervan in te zien. Gelukkig maar. Ik koos voor een vrij hip en opvallende bril en kreeg direct een pak complimenten. Gemeende wel te verstaan. Onlangs kocht ik me een 2de paar aan. Een iets minder trendy bril, maar nog steeds opvallend. Classy opvallend. Strak.

Het is leuk om af te wisselen. Sommige vrouwen kiezen 's morgens tussen 100 paar schoenen. Ik stem mijn bril op mijn outfit af. Had ik geld genoeg zou ik me nog een paar modellen afschaffen. Elke dag een andere bril, het lijkt me wel wat. Of me laten sponseren. Graag!

Ooit zal ik lenzen dragen omdat ik mijn ogen nu eenmaal het mooiste van mijn heel lichaam vind. Dat zal ik pas doen nadat ik mijn "ware" heb gevonden. De mannen moeten maar moeite doen om verder dan dat stuk ijzer of plastiek te kijken.

Muziektip 2

Metallica - Brothers in arms (cover van Dire Straits)

Liefde is....

2 verlegen mensen die naar elkaar kijken in de weerspiegeling van het venster.

Obsessie

Ik ben een atypische vrouw. Ik heb geen schoenenliefde, noch handtassenobsessie. Ik heb welgeteld 1 "sjakos" en dan nog een wreed goedkope. Schoenen? Ik heb een 2 à 3 tal zomerschoenen en 2 winterbotten. Dat is genoeg. Op dat vlak denk ik zoals een man. Waarom meerdere dingen kopen als de vorige nog goed zijn? Inderdaad. Waarom? Geldverspilling. Pure geldverspilling. Misschien ben ik niet "fashion" genoeg en draag ik geen rode schoenen bij mijn splinternieuw rood bloesje. Foert. Zwarte lederen botjes zullen ook wel door de beugel kunnen, niet?

Zo zie ik mensen naar hun werk gaan met 2 of zelfs 3 (hand)tassen. Eéntje voor het werk, ééntje voor 'prul' en eentje voor rommel dat niet in het eerste nog in het tweede past. Zucht. Dat bedoel ik dus. Neem 1 GROTE tas en steek daar alles in of beperk je tot 2 zakken. Maar 3? Of steken daar die rode naaldhakken in, die bij hun outfit past?

De enige 'obsessie' die ik heb (en die valt dan nog onder de categorie normaal) is die voor oorbellen. Ik een 10-tal paren, wat ik al véél vind. Een collega van mij heeft er ongeveer 60. Dat noem ik eens overdrijven. Ook voor oogpotloden heb ik een zwak. Ik heb er een 7-tal. Allemaal zwart, allemaal een ander merk en dus allemaal verschil qua kwaliteit. Ook de mascara-obsessie heb ik te pakken. Veel geld hoeft dat allemaal niet te kosten. Er zijn al goede mascara's voor €3 te vinden... Nu als ik als vrouw 1 tip mag geven, gebruik Lancome Virtûose. Hij is best prijzig, maar koop een paar minder schoenen, gooi al die andere 'rommel' weg en kijk u zal zelfs maar 1 handtas in het vervolg moeten gebruiken.