Muziektip 5

Hurt - Overdose

Quote van de dag

Droom. Want het leven is één grote nachtmerrie.

Vliegeren

Er zijn maar weinige momenten op een dag dat ik géén muziek luister. Op het werk, als ik slaap, als ik met vriendinnen op stap ben en als ik vlieger. Vliegeren? Voor een 22 (bijna 23!) jarige vrouw? Inderdaad. En ik me geneer me er niet voor.

Vliegeren is een 'intensieve' sport. Een sport die niet in teamverband plaatsvindt, wat een pluspunt is voor asociale mensen. Het is een sport waarbij je armspieren kweekt. Gratis wel te verstaan. Het enigste wat je nodig hebt is: wind.

Daarnaast word je er ontzettend rustig van. Je hoort enkel het geruis van je vlieger (en dat is heerlijk!). Je kan je hoofd helemaal leeg laten lopen tijdens het vliegeren. En dat is meestal wel nodig na een dag hard werken (en luisteren naar zeurende collega's of huisgenoten). Als het mooi weer is, kan je lekker bruinen in de zon. Je ligt niet als een kip zonder kop in de zon te bakken. Je doet ondertussen nog iets nuttigs! Iets sportiefs zelfs.

"One day I'll fly away
Leave all this to yesterday"

Vliegeren is trouwens ook zeer ecologisch. Je verbruikt geen batterijen, geen benzine,... Je valt er ook niemand mee lastig. Enkel honden kunnen wat vervelend gaan doen van de hoge tonen die de vlieger met zich meebrengt.

De beste vliegerperiode is vlak voor een onweer. Tijdens heb ik nog nooit geprobeerd. Al zou het misschien iets zijn voor waaghalzen? Het lot wat tarten.

"Why live life from dream to dream
And dread the day when dreaming ends"

Een vlieger brengt het "ultieme geluk" van jezelf naar een hoogtepunt. Overtuigd? Niet? Jammer. Ik wel. En ik ben ontzettend gelukkig met mijn gloednieuwe vlieger!

Muziektip 4

Meat Loaf - Heaven can wait

Quote van de dag

Als we blijven leven in het verleden, zou er dan geen heden meer bestaan?

Bootje

Soms zou ik willen verdwijnen van deze planeet. Of dat mijn geest uit mijn lichaam vliegt. Dat enkel mijn lichaam nog verder beweegt. Niemand zou het verschil merken. want uiteindelijk zijn we allemaal machines. Automatische piloten. Kijk maar eens om je heen. Mensen behouden het dagelijkse ritme. Zelfde uur opstaan, zelfde partner, zelfde route die ze nemen, dezelfde zitplaats in de trein, op hetzelfde uur eten, hetzelfde werk uitvoeren, op vaste momenten pauzes inlassen,... Het leven is één en al opeenvolging van dezelfde korte handelingen. Vanaf we geboren worden. Naar school gaan, vriend(in) zoeken, trouwen, huis kopen, kinderen opvoeden,... om uiteindelijk tot het doel te komen: sterven. Verdrinken.

Het maakt me bang. Ik wil dit leven niet. Niet het leven dat iedereen heeft. Het maakt me droevig. Maar we moeten dit leven volgen. We hebben niet veel keus. Ik kan heus rebelleren. Niet gaan werken. Werkloos zijn. Profiteren van de staat. Van het leven. Want welke zot gaat nu werken voor een bedrijf tegen een mager loon terwijl het bedrijf miljoenen euro's verdient? Inderdaad. We zouden zelf een zaak uit de grond kunnen stampen. Maar wie hardt genoeg stampt, stampt de aarde onder zijn voeten weg. We zouden wel eens hard tegen de grond kunnen smakken.

En toch blijf ik, net als 1.000.000 anderen mensen, meegaan in de stroming. Ik wil wel stoppen, maar ik ben te laf. Het bootje lichtjes laten ondergaan zodat het water het meeneemt naar een rustige plas water. Ik kan ook uit het bootje springen, maar de stroming zou veel te hevig zijn. Ik zou geen controle meer hebben over de richting die ik zou willen uitgaan. Nee, controle, dat heb ik veel te graag.

En toch zit ik graag in mijn bootje. Rustig rondkijken wat er rondom jou gebeurt. Miljarden bootjes rondom jou. En toch is er maar 1 dat mijn aandacht trekt.

Soms zou ik willen verdwijnen van deze planeet. Verdwijnen van mijn bootje. Van op een afstand toekijken hoe mijn boot gestolen en verkocht zou worden. Hoe nietig ik eigenlijk wel ben tussen al die miljarden andere bootjes. Hoe zielig het leven wel niet is.

Soms zou ik wil zinken.
Enkel maar om gered te kunnen worden.
Door jou.

Quote van de dag

Als ik mijn ogen sluit, kan ik jou dan vergeten?

Oproep

Ik doe een oproep aan alle knappe jonge mannen van deze aardbol. Gelieve in dit gezellig warm weer een knopje méér open te doen van jullie hemdjes. Wij, vrouwen, doen alle moeite van de wereld om een man zijn hoofd zot te maken. We laten sexy benen, sexy borsten en sexy konten aan jullie zien. Maar jullie mannen? Het is alsof jullie je schamen voor jullie lijf. Of willen jullie liever dat ik handmatig die knopjes kom openrukken? 2 knopjes mogen best open. Zodat wij een verleidelijke blik op jullie 'gespierde' borstkas kunnen werpen. Borsthaar mag. Het moet zelfs. Ik weet niet welke idiote vrouw jullie mannen ooit heeft wijsgemaakt dat borsthaar "not done" is, maar ik vind het wel done.

Vrouwenblaadjes à la Flair, Libelle & Joepie spelen hier maar al te graag op in. "Mijn man is erg behaard, wat doe ik hieraan zonder hem te kwetsen?". NIETS! Je laat dat haar staan, godverdomme en je dumpt hem. Vrouwen zoals ik zullen hem met open armen ontvangen! Je gaat die man toch geen pijn doen? Mannen hebben sowieso een zeer lage (of lees in dit geval: geen) pijngrens en zullen doodgaan als je ze waxt. Dus, onthoud het goed. Een man zonder borsthaar, is zoals een vrouw zonder borsten. Laat ons vrouwen maar met ons gezicht in jullie borsthaar woelen. Een lekker zacht tapijtje. Dus ik smeek jullie. Zet dat knopje open. Laat mij zot worden. Wij vrouwen zien al genoeg af door ons te proppen in sexy smalle jeansbroeken, te epileren, onze buik in te houden, diëten,...

Oh zomer. Ik word zot van u! Wie laat mij zot worden?

Quote van de dag

Ik ben zoals de wind. Voelbaar, maar onzichtbaar

Horoscoop

Elke werkdag lees ik mijn horoscoop in het metro krantje. Ik geloof er net zoveel van als ik het weerbericht interpreteer. Er is wel iets van waar, maar de volledige waarheid is het nooit. Ik ben een kreeft. Deels door een ganse namiddag - zonder bescherming - in de zon te liggen bakken (en met het gevolg er gloeiend rood uit te zien) en deels omdat ik in juli jarig ben.

Een paar eigenschappen van de kreeft zijn: wisselvallig, humeurig, emotioneel en creatief. In de meeste omschrijvingen die op het internet zijn te vinden, kan ik me volledig vinden. Ik heb de uitleg over andere horoscopen niet gelezen (waarom wel?), dus het kan even goed zijn dat deze even goed bij mij passen. Je leest wat je wilt lezen en je zift er de juiste dingen uit. Dat doen we toch met alles? We horen wat we horen willen en zien wat we zien willen.

Daghoroscopen zijn zever. Dikke zever. Daar geloof ik niets van. Het is een standaardtekst dat willekeurig bij één of ander horoscoopteken wordt geplaatst. Maar het is wel grappig om te lezen. Soms ook best triest. In de tijd dat ik werkloos was, las ik vaak "op het werk gaat alles voor de wind". "Ja hallo, ik zit wel zonder!". Soms haal ik er - en dat is best zielig - energie uit. Als je u slecht voelt, maar leest "vandaag komt u de ware tegen" wordt je toch vanzelf gelukkig? Als je 's avonds opmerkt dat er geen "ware" voorbij is gekomen, voel je u bedrogen. Heb ik misschien niet goed gekeken? Of is het die jongen met zijn knappe blauwe ogen die mij deze morgend een gratis donut in het station gaf?

Gelukkig kosten die daghoroscopen niets. Je verliest enkel een paar seconden door het bericht te lezen. Nochtans bestaat het. Betalen voor je persoonlijke horoscoop. Zouden er echt mensen bestaan die er wel voor betalen? Waarschijnlijk wel anders zouden we niet om de 5 voet reclame zien op televisie. Zucht.

Volgens de horoscopenwereld zou hij perfect bij mij passen. Hij is een schorpioen, ook een waterteken. Volgens internet de perfecte "match". Maar ik geloof internet niet altijd. En daarom ben ik een onderzoek gestart. Ik hou vanaf nu de geboortedatums bij van koppels. Op mijn werk kom ik veel in contact met geboortedatums en koppels. De ideale plaats om alles bij te houden. Als ik 100 koppels bijeen heb, maak ik mijn resultaat bekend Al is het geen referentie. Wie zegt dat die koppels na mijn onderzoek niet uit elkaar gaan? Nuja, in het leven heb je 0.0% zekerheid. Alhoewel. 1% zekerheid dat we ooit komen te sterven. Wat een geruststelling.

Wilt u zelf eens testen of uw partner wel bij u past volgens de horoscoopwereld? Klik dan hier. Erg leuk om te lezen. Waarheid? Als het juist is wel. Als er niets van klopt is het bullshit.

Quote van de dag

Ik droom niet omdat ik bang ben dat het allemaal nachtmerries zullen zijn.

Quote van de dag

Wat is er mooier dan liefde?
De naïviteit om erin te geloven.

Baby olifant

Op zondag 17 mei 2009 werd er in de Antwerpse Zoo een baby-olifant geboren. De baby-olifant heeft al bezoek gekregen van Vlaams minister-president Kris Peeters. Verscheidene mensen hebben hun felicitaties en cadeaus al bezorgt aan de verzorgers.

Is de wereld nu helemaal zot geworden? Het is dan misschien wel tof, leuk en spannend dat er zo'n klein schepsel ter wereld is gekomen, maar moeten we dat nu echt serieus "vieren" met champagne? De wereld is echt zot. Het was toch crisis in ons land? Serieus, spaar uw geld voor wat anders en laat dat beest met rust!

Eurovisie songfestival 2009

Eurovisie is voor muziekliefhebbers - of voor critici zoals mij - het ideale geschenk op aarde. 3 avonden kunnen wij met plezier - of is het tegenwoordig met tegenzin? - ons voor de tv leggen. Zitten hoeft al lang niet meer, want al liggend zien we evenveel als zittend. - en zullen we niets belangrijks missen -.Erg hoogstaand kunnen we het niet noemen. Maar elk jaar proberen we de parels tussen de kwallen te ziften.

Eurovisie songfestival is al lang niet meer wat het vroeger was. Die zever horen we al jaren voorbij passeren. Dat is toch logisch? De mensen van 50 jaar geleden droegen toch ook niet dezelfde kledij als nu? Het leven evolueert. Muziek ook. Gelukkig maar - denken sommigen -, anderen blijven luisteren naar hun oude vinyl plaatjes. Aan hen die dat nog doen: luister, maar kraak niet constant de huidige muziek af.

"Dat u niet kan evolueren ligt niet aan de muziek, maar enkel en alleen maar aan u!"

Ik blijf steevast kijken naar het Eurovisie songfestival. Er zijn jaren bij waar het meer om "show" draait dan om het liedje, maar dit jaar was er in feite weinig show. Het merendeel had een vreselijke act. Eigenlijk om van te huilen. De zanger en zangeressen konden dit jaar wel goed zingen, maar waarom laten ze dan iemand winnen die het nét niet kan? Ja, ik ben verbouwereerd dat Noorwegen gewonnen heeft. Nog voor ik een oordeel kon vormen, was Noorwegen al tot topfavoriet uitgeroepen. Dat Hadise niet zou winnen, was al vrij snel duidelijk. Ze had een goed nummer, een goede act, ze zag er goed uit - tja -, maar ze had niets meer dan dat. Er waren er nog die aan deze eisen voldeden. Je moet opvallen, in dit geval een knappe jongen zijn die een beetje viool kan spelen. Man man man. Het moet de eerste keer zijn dat ik helemaal niet akkoord kan gaan met de winnaar. Waar is het toch misgelopen? Zelfs met nummer 2 kan ik niet akkoord gaan. Een schattig mooi prinsesje met lange blonde lokken in een blauw - niet flaterend - kleed met een engelenstem. Heeft u ook het nummer gehoord?

Eurovisie songfestival blijft toch leuke ontspanning. Je maakt op een paar uren tijd "kennis" met bepaalde landen en hun muzieksmaak. Landen als Israël, Bosnië en Herzegovina en Armenië behouden hun eigen muziek en zingen steevast in hun eigen taal. Dat zou verplicht moeten worden! Waarom wilt iedereen (13 van de 25 landen = 52%) persé zingen in het Engels. Mijn engels is helemaal niet goed, maar sommige zanger(es)s doen het nog slechter! (Of moet ik hier Ruslana - de winnares van 2004- vernoemen?)

Anwyay. De prijzen voor dit jaar gaan naar:

• het nummer dat moest winnen: Bosnië & Herzegovina (eventueel Armenië)
  
• het beste nummer dat de finale niet haalde: Wit-Rusland
  
• de slet van het evenement: Oekraïne (maar ze had tevens de leukste outfit van de hele avond aan)
  
• de vrouw met het lelijkste kleed: Rusland
  
• de knapste gitarist: Denemarken
  
• de domste act: Albanië (maar dat kind wordt ooit een ster, wat een stem!)
  
• de mooiste jongen: Noorwegen
  
• de mooiste vrouw: Azerbeidzjan
• het nummer met de domste tekst: Roemenië
  
• de beste inleving van de zangeres: Frankrijk en Malta
  
• de vreemdste verschijning: Zweden
  
• de beste stem: Verenigd Koninkrijk
  
• de radio hit van dit jaar: Finland en Denemarken
  
• het nummer met het hoogste meezingbaargehalte: Griekenland
  

Het lot

Het lot is me niet gunstig gegund. Ik weet niet wat ik mis gedaan heb in de ogen van de sterren, in de ogen van God of in de ogen van het lot, maar ik word op alle mogelijke manieren gestraft. Ik geloof ergens wel in het lot en dat ons pad op voorhand al voor een gedeelte is bepaald, maar toch ben ik er zeker van dat we een deel zelf in de hand hebben. 80% ligt vast, 20% is variabel. Dat is ergens geruststellend. Wat we ook doen, we komen ooit terug op het pad dat voor ons al op voorhand is weggelegd. Het einddoel bereiken we, alleen de manier waarop zal kunnen veranderen. Kiezen we voor de hobbelige, maar veilige weg? Of verkiezen we de korte weg door het donkere bos?

Ik kies meestal, zoals jullie wel al vermoedde, de meest bizarre weg. Ik ga langs paden die anderen nog niet eens hebben gezien omdat het gras erover is gegroeid. Ergens is het veilig, omdat ik geen andere mensen tegen kom. Het maakt me rustig. Ik hou niet van andere mensen. Ik ben vrij asociaal, zelfs op mijn werk. Buiten mijn eigen collega's heb ik nog maar met maximum 3 mensen gepraat. Ik ben ontzettend verlegen op dat vlak, ik zou niet weten wat ik tegen hen moet brabbelen. Praten om te praten doe ik niet. Als je iets zegt, moet het zinnig zijn, anders moet je zwijgen en genieten van de stilte.

"Mensen praten te veel en denken te weinig"

Meestal stap ik door het leven met een i-pod op mijn oren. Vroeger zou ik deze mensen bekritiseert hebben als "asociale-wezens-die-niets-zinnigs-te-vertellen-hebben" en in feite zijn ze het ook. Gesprekken afluisteren is dan weer wel leuk om te doen. Dan besef je waarom je zelf geen gesprekken voert en je muziek luistert. Overbodige dingen. Mensen hebben zelf geen ideeën meer, maar halen hun "zogezegde" fantasieën uit tijdschriften à la Humo en Knack. Op mijn werk heeft de jongen constant zijn muziek op zijn oren. Asociaal? Ja, maar zo kan hij zich beter concentreren (veronderstel ik). Soms zet ik, als ik op mijn werk ben, mijn muziek ook op - is nogal moeilijk als je constant telefoon krijgt- om mij af te zonderen van de wereld. Van al het geroezemoes, getelefoneer, gepasseer in de gang,... Langs de andere kant maakt het mij ook redelijk droevig. Ik zou graag sociaal willen zijn. Zeveren over belachelijke dingen, maar ik kan het niet. Het bezorgt me kippenvel.

Maar terug naar het lot dat me niet goed gezind is. Blijkbaar verhuizen we van verdieping 4 naar verdieping 3. Gedaan met in het raam te kijken naar mijn "bink". Gedaan met toevallige - die niet toevallig zijn als ik weet wanneer hij zijn pauzes neemt - ontmoetingen.

Miljaar ik ben lastig! Maar ik blijf geloven in het lot....er wacht me iets moois! Het moet wel. Helpt iemand me zoeken?

Vrienden

Een vriend is er ook bij slechte dagen. Zie dit "very touching" filmpje, gemaakt met liefde en héél veel zand.

Dwaas

Alleen dwaze mensen worden verliefd. Het is een teken van zwakte. Bezwijken aan de 'schoonheid' (of charme) van de andere persoon. Je kan maar beter niet verliefd worden. Het brengt een hele hoop ellende met zich mee. Al maakt verliefdheid het leven van de - in dit geval - zwakke persoon boeiender, de miserie die het met zich teweegbrengt is in de meeste gevallen veel groter. Buiten het enorme "gemis" van de andere persoon brengt het nog eens een hoop interessante vragen met zich mee. "Is de persoon geïnteresseerd in mij?", "Waarom kijkt hij naar mij? Toeval of is hij/zij echt geïnteresseerd?", "Wie is die vrouw/man die altijd bij hem/haar is. Zijn vriend(in)?", "Zou hij me opgemerkt hebben?", "Waarom gaat hij niet eten op hetzelfde moment als ik?", "Achtervolgt hij me nu, of moet hij gewoon die kant op?"

Niet alleen normale vragen spoken de ganse dag door je hoofd, ook andere vragen als: "wat als ik hem/haar nu tegenkom, moet ik dan iets zeggen?", "Wat moet ik vandaag aandoen?" Je hoofd is heel de dag in de weer. Het staat geen 5 seconden stil....en het begint 's morgens vroeg al. Zelf 's nachts wordt er je geen rust gegund. In je dromen komt de persoon constant voorbij. En dan durf je wel met haar of hem praten.... en zelfs méér dan dat!

Verliefd worden heb je, spijtig genoeg, niet zelf in de hand. Ik voel me vrij dwaas omdat ik - tegenwoordig -zo zwak ben. Zwak voor de schoonheid van hem. De intrige die ik voor hem, en alleen voor hem, heb. De obsessie, die deze keer ontzettend ver reikt. Ik noteer wanneer hij zijn pauzes neemt, observeer wanneer hij gaat eten (en met wie), weet wanneer hij in verlof is, heb zijn eindwerk al op internet gevonden, heb zijn gegevens al bemachtigt,..

Ik weet niet hoe lang ik dit "spelletje" nog kan volhouden. De onzekerheid weegt vrij zwaar. De constante vragen die ik me stel, leggen een enorme druk in mijn hoofd en bezorgen me ontzettend veel hoofdpijn. In mijn ogen is het duidelijk dat ik hem intrigerend vind, al ben ik er zeker van dat deze - onzekere jongen - mijn signalen niet opvangt. Hij ziet niet dat ik in de reflectie van het raam naar hem kijk, dat ik zijn dagindeling tot op de minuut bijhoudt, dat ik hem 'mis' als hij 's middags niet gaat eten wanneer ik ga eten, dat als ik in zijn ogen kijk dat niet "gewoon" is. Al heb ik er ergens wel vertrouwen in dat ik bepaalde "signalen" van zijns kant heb opgemerkt. Het is niet altijd duidelijk om ze te herkennen of ze te aanvaarden. Zekerheid heb je nooit en zeker niet als je zelf verlegen bent (ja, ik heb het over mij). Achter elke zekerheid hangt onzekerheid achter.

Ik heb nood aan rust. Maar dan mis ik jou weer. En dan begin ik weer te denken en begint de hoofdpijn weer. En dan heb ik weer rust nodig. Miljaar, domme trut dat ik ben. Mij laten verleiden zoals Eva die in de verboden vrucht beet. Had ik maar meer karakter gehad en het stukje appel uitgespuwt! Nu moet ik door de zure appel heen bijten.

Verliefdheid, het bezorgt alleen maar miserie!

Quote van de dag

Verliefd zijn is: een madeliefje plukken voor je secret lover, maar te verlegen zijn om het op zijn bureau te leggen.

Bezighouden

Soms vraag ik me af waar ik de energie moet halen voor dit ziekelijk leven te leiden. In de ene helft van de wereld sterven er mensen van honger, in de andere is het weer tijd voor de pure geldverkwisting-van-het-jaar: "Eurovisiesongfestival" (tip)

Ik vraag me vaak af wat ik hier doe op deze aardbol. Waarom we in godsnaam leven? Het antwoord zullen we, allicht - en misschien maar beter ook- , nooit weten en eigenlijk is het dan ook overbodig hierover te filosoferen. Maar een mens moet zich toch met iets bezig houden? Dat is ook hoe IK het leven zie.

"Ons nuttig bezighouden tot we sterven."

Om het leven eenvoudig te laten verlopen hebben we een dag ingedeeld in seconden, minuten en uren. We moeten 8 uur per dag werken en daarvoor krijgen we geld. Met geld kunnen we dingen kopen die onze pijn - en het feit dat we ooit zullen sterven- doet verlichten. We proberen te vergeten dat we ooit zullen moeten sterven. We stellen het uit, zoals we met zoveel zaken doen.

Liefde is al even idioot. Mensen die elkaar niet kennen worden 'verliefd' op elkaar. "Het uiterlijk is niet belangrijk" stamelen ze domweg uit hun mond. Ze hebben elkaar nog nooit horen praten, kennen elkaar van toeten nog blazen, maar beweren dat uiterlijk echt geen rol speelt! Komaan. Tuurlijk wel. Eerst is er de aantrekkingskracht, daarna ontdekken we hoe de andere persoon in mekaar zit. We wandelen op ijs om na een paar maanden in de plas water te zinken. Het is allemaal gebaseerd op leugens. Op fantasieën die ons de hemel op aarde beloven, maar achteraf de hel op aarde lijkt te zijn. En zo gaan we op zoek naar een nieuwe "prins op het witte paard". Elke keer laten we ons opnieuw verleiden want je weet nooit dat ooit het ijs niet zal breken. Idioten.

"Ijs breekt altijd zolang het maar warm genoeg is."

Ik ben het beu om langs de zijkant toe te kijken hoe mijn spiegelbeeld op het ijs wankelt en elk moment kan instorten. Zou ik het riskeren om mijn spiegelbeeld te redden van de verdrinkingsdood?

Quote van de dag

Verliefdheid: het leven door een wazige vuile bril zien

Weird

Ik observeer graag mensen. Een mens is iets ontzettend boeiend én vreemd. Van andere observerende mensen krijg ik vaak te horen dat ik een "weird" geval ben. Meestal bedoelen ze dat positief al zijn er wel een paar die dat negatief bedoelen maar niet willen toegeven. Na 22 jaar maakt mij dat al lang niet meer uit. Wie tegenwoordig buiten de lijntjes kleurt is : vreemd, bizar, ondeugend en stout. Samengevat in 1 woord: weird.

"Op de één of andere manier wilt iedereen anders, weird zijn. De wereld is al 'normaal' genoeg. En omdat we allemaal vreemd zijn, maakt ons dat weer normaal."

In de trein heb je de meeste tijd om mensen te observeren. Mensen zitten comfortabel in een stoel en doen dingen wat ze thuis ook zouden doen. Sommige vergeten zelfs dat er iemand (in dit geval een observerende jonge vrouw) voor hen zit. Ze vallen in slaap, ze lezen een boek,... Wat ik het allervreemdste vind, is het opstappen in de trein. Mensen staan helemaal opgefokt te wachten op hun trein. Als deze in het vizier verschijnt, worden ze als hongerige beesten opgejaagd. Ze wachten op hun "prooi". Als gekken staan ze te gokken waar de trein zal stoppen. Waar zullen de deuren open gaan? Eenmaal ze in de trein geklommen zijn, zoeken ze, zoals kleine kinderen op zoek naar paaseieren, naar een goede plaats. In dit geval: een vierzit waar er nog niemand zit. Begrijpelijk, want we zijn allemaal asociale wezens. We willen rust. We willen niemand voor ons die ons observeert, die ons irriteert met zijn ipod-muziek, die ons aanspreekt en zo de kans ontneemt ons rustig te slapen, die ervoor zorgt dat we onze benen niet kunnen leggen hoe we willen. We willen ALLEEN zitten. Maar de volgende halte van de trein stappen er weer duizenden treinreizigers op. Deze denken als elk normaal -weird- mens en zoeken naar een plaats waar ze rustig kunnen zitten. Probleem, dat is er niet meer! Tegen hun zin zetten ze zich in een vierzit waar er al iemand zit. Het enige voordeel dat deze mensen hebben is dat ze nog de "vrije keus" hebben om zich te zetten waar ze willen. Ze kunnen hun "prooi" nog kiezen. "Deze slaapt, hier ben ik gerust." "Dat is een schoon madam, hier zet ik mij!!" "deze luistert muziek, ik zoek wel een andere plaats" etc. Maar het gevolg is altijd hetzelfde. Je zit 's morgens NOOIT alleen in een vierzit! (tenzij je ontzettend hard stinkt)

Dus mensen, zoek niet als zotten naar een rustige plaats, want dat zal je nooit hebben! Zet u gewoon neer en laat me eerst instappen, wil je?

Muziektip 3

Pain Of Salvation - Undertow (live)

Dik

Iedereen is té dik. De hele wereld moet op dieet. Dat is toch het beeld dat wij, vrouwen én mannen, voorgesteld krijgen door de media. Vrouwenboekjes à la flair, libelle, feeling,.. staan vol met diëten. Voor ieder wat wils. Je hebt soms meer keus om een dieet te kiezen dan er schoenen staan in een winkel. Triestig.

De zomer staat voor de deur en we moeten iedereen wijsmaken dat we graatmager door het leven gaan. Niet alleen in de zomer, maar ook in de winter. De waarheid is echter anders. De meeste vrouwen slaan dan vanaf 's morgens het ontbijt over met als excuus "geen tijd". Gedurende de hele dag hongeren ze zich uit en weigeren elk mogelijk extra'tje. Op groensel en vruchtensapjes overleven ze. 's avonds zijn deze vrouwen in de gym te vinden. Vanaf het moment dat het warm begint te worden zien ze er stralend mager uit. Fier zijn ze. Het ultieme doel is bereikt. Geen vetrolletjes meer te bespeuren. Gelukkig duurt de zomer niet te lang, want zo'n dieet is moordend en dus niet vol te houden. Een paar dagen na het goede weer beginnen ze zich weer vol te proppen. Het "Ik verdien het wel" fenomeen. Na een paar weken hebben ze al hun verloren gewicht weer terugverdiend. En zelfs méér dan ze ervoor wogen. Maar het is winter en dikke truien zijn mode. Niemand merkt er iets van. En na een paar maanden wanneer de zomer in aantocht is, begint de hele circus opnieuw.

Ik vraag me steeds af waarom we ons uithongeren. Waarom we een stuk chocolade moeten weigeren. Waarom we zoveel tijd steken in het sporten. Vroeger was "dik" zijn mooi, net als wit zijn. Een teken dat je rijk was, niet in de zon hoefde te werken, geen slaaf of slavin was en je lekker en veel eten kon permitteren. Nu zijn de rollen omgekeerd. Dik zijn is out. Een teken van geen karakter te hebben, van lelijk te zijn. Bruin zijn is mooi. Wit zijn is lelijk. Wie bepaalt deze regels? De media. Enkel hen.

Dus stop met die onzin. Stop met die diëten. Eet wat je wilt en wees gelukkig met hoe je eruit ziet. En als je "zogezegd" die chocolade niet lust, geef ze dan aan mij want ik heb REUZE honger. Stom dieet.

Quote van de dag

Verliefdheid is alleen maar oog hebben voor de andere en vergeten dat je zelf ook nog leeft.

Beu.

Ik ben het beu. Mijn leven. Mijn werk. De mensen die op mijn trein zitten en ervoor zorgen dat ik minder plaats heb. De onzekerheid. De knappe jongen op mijn werk die een week niet is komen werken. De drang naar chocolade terwijl je 2 kg wilt afvallen. De vrouwen die er altijd perfect uitzien. De dagelijkse overvloed aan nieuwe cd's. De talloze bloggers waardoor de mijne in de massa opgaat. De mensen die denken dat ik een "bitch" ben alhoewel ze mij niet eens kennen. De irritante schreeuwende kinderen in mijn bus. De vertragingen van mijn trein. De hype rond facebook. De irritante fotografen met hun mega telelenzen die denken dat ze méér zijn dan de artiest zelf. De uiteindelijk slechte foto's van diezelfde fotografen. Het vooropgestelde idee dat je Iron Maiden moet kennen om een "metalfan" te zijn. De metalfans die 666 cd's in hun kast hebben staan en beweren dat ze die allemaal even goed kennen. Het feit dat we enkel leven om uiteindelijk toch dood te gaan en dat we ons ondertussen "nuttig" moeten bezig houden. Mijn minderwaardigheidscomplex. Mijn slechte ogen. De treincontroleur die mij op de meest onverwachte momenten uit mijn concentratie haalt. De films die meer aandacht krijgen dan de problemen in de wereld. De mensen die continu z(kl)agen over de opwarming van de aarde. De mensen die me negeren. Mijn mama, omdat ze mij op deze mislukte wereld heeft gezet. De pers omdat ze ons niet meer de keus laten om zelf dingen te ontdekken. De lange treinritten naar mijn werk. De mensen die hierop commentaar hebben en zeggen dat ik werk dichter bij huis moet zoeken. Photoshop omdat het de echte wereld afscheidt van de pefecte wereld. Mijn hersenkronkels. Mijn herinneringen. De koppels die vlak voor je ogen elkaar zitten af te likken. Mijn wekker als ik net heerlijk aan het dromen ben. Het feit dat iemand "tijd" heeft uitgevonden. Mijn onzekerheid. Het voorgestelde idee dat je alleen niet gelukkig kunt zijn.

Ik ben het allemaal beu.
Voor 1 dag wel te verstaan.