dinsdag 12 mei 2009

Bezighouden

Soms vraag ik me af waar ik de energie moet halen voor dit ziekelijk leven te leiden. In de ene helft van de wereld sterven er mensen van honger, in de andere is het weer tijd voor de pure geldverkwisting-van-het-jaar: "Eurovisiesongfestival" (tip)

Ik vraag me vaak af wat ik hier doe op deze aardbol. Waarom we in godsnaam leven? Het antwoord zullen we, allicht - en misschien maar beter ook- , nooit weten en eigenlijk is het dan ook overbodig hierover te filosoferen. Maar een mens moet zich toch met iets bezig houden? Dat is ook hoe IK het leven zie.

"Ons nuttig bezighouden tot we sterven."

Om het leven eenvoudig te laten verlopen hebben we een dag ingedeeld in seconden, minuten en uren. We moeten 8 uur per dag werken en daarvoor krijgen we geld. Met geld kunnen we dingen kopen die onze pijn - en het feit dat we ooit zullen sterven- doet verlichten. We proberen te vergeten dat we ooit zullen moeten sterven. We stellen het uit, zoals we met zoveel zaken doen.

Liefde is al even idioot. Mensen die elkaar niet kennen worden 'verliefd' op elkaar. "Het uiterlijk is niet belangrijk" stamelen ze domweg uit hun mond. Ze hebben elkaar nog nooit horen praten, kennen elkaar van toeten nog blazen, maar beweren dat uiterlijk echt geen rol speelt! Komaan. Tuurlijk wel. Eerst is er de aantrekkingskracht, daarna ontdekken we hoe de andere persoon in mekaar zit. We wandelen op ijs om na een paar maanden in de plas water te zinken. Het is allemaal gebaseerd op leugens. Op fantasieën die ons de hemel op aarde beloven, maar achteraf de hel op aarde lijkt te zijn. En zo gaan we op zoek naar een nieuwe "prins op het witte paard". Elke keer laten we ons opnieuw verleiden want je weet nooit dat ooit het ijs niet zal breken. Idioten.
"Ijs breekt altijd zolang het maar warm genoeg is."
Ik ben het beu om langs de zijkant toe te kijken hoe mijn spiegelbeeld op het ijs wankelt en elk moment kan instorten. Zou ik het riskeren om mijn spiegelbeeld te redden van de verdrinkingsdood?

1 opmerking:

cennsor zei

hoe waardiger, hoe gevaarlijker, zeggen ze (of zoiets.. ik bedoel, ze zeggen dat in een beter NL tuurlijk :p).

komt liefde altijd met verdriet en problemen en twijfels mee, dan? zijn zo'n moeiten onvermijdelijk en hoe groter hoe "beter" de kans lijkt?

niet altijd, denk ik. soms (zelden) vindt je iemand die je hand zou vasthouden voordat het ijs breekt.

en als het breekt, zou die hand misschien nog de jouwe vasthouden.

idioot wel. maar fascinerend hoe dan ook.