zondag 15 maart 2009

Observeren

Mensen observeren. Ik geniet ervan. Ik doe het ontzettend graag. In de trein is niemand in mijn buurt veilig. Slapende mensen zijn naast mensen die lezen mijn beste doelwitten. Ze weten niet dat je hen in het oog houdt. Je bekijkt hen zorgvuldig. Hoe zit hun haar? Wat lezen ze? Waar zouden ze aan denken? Welke schoenen hebben ze aan? Hebben ze een recent gsm model? Welk bedrijf staat op hun badge? Hoe dragen ze hun make up? Hoeveel bladzijden lezen ze? Hoe snel lezen ze? Kunnen ze die sudoku wel oplossen?

Mensen voor de zot houden is ook erg leuk. Ze denken dat je braaf naar muziek luistert op je i-pod, maar stiekem luister je hen af. Telefoongesprekken. Ik smul ervan. Om je duimen en vingers van af te likken. Ze denken dat ze ongestoord alles kunnen vertellen en niemand hen hoort, maar ze zijn mis. Ze vergeten mij.
"It's not who I am
But I know that it's all that you see"
Soms zet ik mij op een bank midden in het park en analyseer mensen die voorbij passeren. Schoolkinderen die verplicht een rondje in het park moeten lopen voor de gymlessen maar meer wandelen dan lopen omdat de leerkracht het toch niet ziet, oudere mensen die van de buitenlucht genieten omdat ze maar 1 keer op een dag naar buiten mogen, jonge koppels die nog genieten van elkaar omdat "liefde blind is", ouders met jonge kinderen die liever thuis waren gebleven omdat de kinderen meer zagen dan iets anders, scouts die zich amuseren met een partijtje voetbal,....
"I close my eyes on this night
And you're all that I see
You're all that I see..."
Tegenwoordig ben ik veel te vinden in een treinstation. Ik zet me op een bank en kijk naar mensen die hollen voor hun trein, maar hem net missen. Mensen met hun aktetas die denken dat ze de wereld gaan verbeteren, vrijwilligers die mensen aanspreken om een handtekening op een papier te krabbelen, mensen die deze vrijwilligers afschepen met "ik heb nu geen tijd want ik moet mijn bus halen" en een wijzend gebaar doen terwijl je hen later een broodje ziet kopen en hen nooit op een bus zal zien zitten, politieagenten die meer oog hebben voor schoon vrouwtjes dan voor amokmakers,....

Mensen observeren hoeft niet stiekem want ze zien mij meestal niet omdat ze, juist ja, gehaast zijn.

Zou er iemand mij ooit observeren?

Geen opmerkingen: