Stop de tijd. Soms wou ik dat ik dat kon. Net zoals in de film Cashback. De laatste maanden heb ik het gevoel dat het leven me voorbij passeert en dat ik er maar geen grip op kan hebben. Een raar en vreemd gevoel. Ik wil véél doen. Maar om één of andere reden kan ik niet alles doen. Ik wil elke dag een nieuwe cd ontdekken, maar constateer dat ik al blij mag zijn als ik er 1 op een maand kan checken. Ik wil een mytholoog kenner worden. Ik wil terug cellist worden. Ik wil beroemd worden met mijn fotografie. Ik wil bloggen. Ik wil elke week een nieuwe film zien. Ik wil zo veel. En ik wil al de verloren maanden terug inhalen. Maar het lukt me niet. Gisteren niet, vandaag niet en morgen ook niet. Ik wil de tijd stoppen. IK wil stoppen.
En hoewel er genoeg uren in een dag zijn lijkt de mensheid wel altijd gehaast te zijn. Als je hen aanspreekt, geven ze in 9 van de 10 gevallen het antwoord "sorry, ik heb nu geen tijd....". Mensen lopen naar hun bus of trein. Lopen dan weer van hun trein naar hun werk. En zo weer omgekeerd. Men moet "rap rap" de kinderen van school halen, "rap rap" eten maken, de kinderen nog "rap rap" naar de muziekschool brengen en die dan ook weer "rap rap" gaan halen (want zoon- of dochterlief zou zo eens moeten wachten). Onderweg zich "rap rap" haasten voor de winkel sluit en dan "rap rap" naar huis rijden want hun tv-programma zal over 5 minuten beginnen. En we willen dat begin toch niet missen? En zo komt men moe thuis. Om de volgende dag weer net hetzelfde te beleven.
Wie wilt van de trein springen om samen met mij achter de trein te wandelen?
"Time is running out on my wayIk ben altijd gefascineerd geweest door "tijd". Toen ik nog studente was, wou ik eens 'timen' hoeveel minuten ik nu exact studeerde. Ik was verbaasd van het antwoord. Min 2 keer 2 minuten voor een toiletbezoek, 4 keer 3 minuten voor een leuk nummer op de radio, 4 minuten voor een biscuit te zoeken en op te eten, 15 minuten pauze, 5 minuten voor het zoeken achter een studieboek (een ander weliswaar dan waar je in zit te studeren), 2 minuten voor het zoeken van kladpapier, 10 minuten voor spiekbriefjes te maken.... Dat geeft al 52 minuten. Bijna een uur u "onnuttig" bezig houden.
I already belong to the past
And getting closer to heaven"
En hoewel er genoeg uren in een dag zijn lijkt de mensheid wel altijd gehaast te zijn. Als je hen aanspreekt, geven ze in 9 van de 10 gevallen het antwoord "sorry, ik heb nu geen tijd....". Mensen lopen naar hun bus of trein. Lopen dan weer van hun trein naar hun werk. En zo weer omgekeerd. Men moet "rap rap" de kinderen van school halen, "rap rap" eten maken, de kinderen nog "rap rap" naar de muziekschool brengen en die dan ook weer "rap rap" gaan halen (want zoon- of dochterlief zou zo eens moeten wachten). Onderweg zich "rap rap" haasten voor de winkel sluit en dan "rap rap" naar huis rijden want hun tv-programma zal over 5 minuten beginnen. En we willen dat begin toch niet missen? En zo komt men moe thuis. Om de volgende dag weer net hetzelfde te beleven.
"Perhaps we'll all find the answersIk wandel de laatste maanden achter een trein, die ik zelfs al lopend niet kan inhalen. De trein vertraagt niet. Integendeel, ze versnelt elke dag meer en meer. En de trein heeft geen haltes. Ik zie hem in de verte....
Somewhere in time"
Wie wilt van de trein springen om samen met mij achter de trein te wandelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten