Mijn outlook en hem

Er is niet veel verschil tussen mijn outlook en hem.

De laatste dagen zit mijn outlook overvol van mails. Afgehandelde mails. Maar ik bewaar hen voor het “je-weet-maar-nooit” moment. Ik heb de laatste weken ook mijn buik “vol” van hem, maar ik bewaar hem voor het geval dat hij nuttig zou kunnen zijn.

Als ik geen zin heb om mijn mails te beantwoorden schakel ik de “out-of-office” –reply in. “Gelieve mijn collega’s te raadplegen”, vertelt de mail op een neutrale manier. Zelden doen ze dat. Zo dringend is het nu ook weer niet, hoor je hen denken. En daarbij, wat Alimonia doet, doet ze heel goed. We willen daarvoor niemand anders lastig vallen.

Als ik hem niet wil zien, spreek ik simpelweg niet met hem af. Dan verzin ik dat ik die avond al wat gepland heb. Hij gelooft dat. Of beter gezegd, hij aanvaardt dat. Ook tegen hem zeg ik dat hij best iemand anders zoekt om zijn avond te vullen, maar ook hij luistert niet naar mij. Zo erg is het ook weer niet, hoor ik hem denken. Het sexy lichaam van Alimonia kan immers aan niemand anders tippen.

Ik hou van mijn outlook. Ik hou ook van hem. Beiden zijn ze namelijk makkelijk te manipuleren. Het is vrij eenvoudig om het vergeten antwoorden op een mail af te schuiven op het feit dat je de mail niet gelezen hebt tussen al de rest. Het is ook heel gemakkelijk om met hem een paar weken niet af te spreken met het excuus achteraf “Ik had het te druk”.

Outlook en hem. Er zijn niet veel verschillen tussen. En daarom behandel ik hen op dezelfde hoogte. Ik antwoord op zijn mail énkel en alleen als ik daar zin in heb.