We zijn dom. Echt dom bedoel ik dan.
We worden verliefd op iemand die we van haar nog pluim kennen. We laten ons heel leven door die persoon bepalen. We voelen ons goed, we voelen ons slecht. Allemaal afhankelijk van wat deze persoon doet. We sluiten onze ogen voor andere personen. We hebben maar 1 doel. Die persoon veroveren en dan merken dat hij/zij toch niet bij ons past zoals we ons al die voorbije maanden hadden voorgesteld. Weken hebben we ons leven door hem/haar laten bepalen. Verloren weken achteraf gezien. We liggen wakker, we kunnen niet eten, we voelen ons slecht als hij/zij er niet is,.... Kortom, we laten ons leven bepalen door één enkele zot die we nog niet eens kennen!
We wonen in Gent en gaan werken in Brussel met de trein. We verliezen 2 uur. Mensen in Brussel nemen de trein naar Gent, om te werken. Kan het nog belachelijker? Werken doen we blijkbaar liefst zo ver mogelijk van huis. En maak me niet wijs dat die functie niet bestaat dicht bij je thuis?
We eten ons te pletter - omdat eten nu lekker is - en sporten ons daarna bijna dood. We moeten mager zijn - omdat één of andere zot zegt dat dik zijn niet kan. Uren verslijten we in een duf, vies, stinkende sportschool samen met nog anderen zotten die graag eten, maar niet dik willen zijn.
We proberen ons heel leven bij één partner te blijven omdat dat zo hoort. We willen liefst ook nog 2 kinderen. Een jongen én een meisje - zolang ze maar gezond zijn. Maar de mens is niet gemaakt om bij één partner te blijven en we gaan allemaal vreemd. Alleen denkt de mens dat in "hun" relatie de partner niet vreemd gaat. Niemand gaat vreemd, toch?
We zijn allemaal gelukkig, maar we slikken wel 198 miljoen verpakkingen antidepressiva per jaar (enkel en alleen in België). We gaan massaal naar de psycholoog, we spelen met de lotto omdat geld gelukkig zal maken. Maar we waren toch gelukkig.
Geloof me vrij.
Het leven is dom en u maakt er deel van uit
net als ik.
We worden verliefd op iemand die we van haar nog pluim kennen. We laten ons heel leven door die persoon bepalen. We voelen ons goed, we voelen ons slecht. Allemaal afhankelijk van wat deze persoon doet. We sluiten onze ogen voor andere personen. We hebben maar 1 doel. Die persoon veroveren en dan merken dat hij/zij toch niet bij ons past zoals we ons al die voorbije maanden hadden voorgesteld. Weken hebben we ons leven door hem/haar laten bepalen. Verloren weken achteraf gezien. We liggen wakker, we kunnen niet eten, we voelen ons slecht als hij/zij er niet is,.... Kortom, we laten ons leven bepalen door één enkele zot die we nog niet eens kennen!
We wonen in Gent en gaan werken in Brussel met de trein. We verliezen 2 uur. Mensen in Brussel nemen de trein naar Gent, om te werken. Kan het nog belachelijker? Werken doen we blijkbaar liefst zo ver mogelijk van huis. En maak me niet wijs dat die functie niet bestaat dicht bij je thuis?
We eten ons te pletter - omdat eten nu lekker is - en sporten ons daarna bijna dood. We moeten mager zijn - omdat één of andere zot zegt dat dik zijn niet kan. Uren verslijten we in een duf, vies, stinkende sportschool samen met nog anderen zotten die graag eten, maar niet dik willen zijn.
We proberen ons heel leven bij één partner te blijven omdat dat zo hoort. We willen liefst ook nog 2 kinderen. Een jongen én een meisje - zolang ze maar gezond zijn. Maar de mens is niet gemaakt om bij één partner te blijven en we gaan allemaal vreemd. Alleen denkt de mens dat in "hun" relatie de partner niet vreemd gaat. Niemand gaat vreemd, toch?
We zijn allemaal gelukkig, maar we slikken wel 198 miljoen verpakkingen antidepressiva per jaar (enkel en alleen in België). We gaan massaal naar de psycholoog, we spelen met de lotto omdat geld gelukkig zal maken. Maar we waren toch gelukkig.
Geloof me vrij.
Het leven is dom en u maakt er deel van uit
net als ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten