Overwerken is gratis werken voor het bedrijf waar je tewerkgesteld bent. Je uren worden niet gecompenseerd, je krijgt er geen geld voor en meestal ook geen erkenning want niemand merkt het. We werken over omdat er, in mijn geval toch, ontzettend veel werk is. Te veel werk om op een normale dag te kunnen uitvoeren. Zelfs als je perfect georganiseerd bent (wat ik trouwens niet ben), krijg je alles niet op een dag gedaan.
Ik ben niet vies van werken, integendeel zelfs (buiten huishoudelijke taken). Ik hou van werken. Zeker als ik me slecht voel en dingen wil verdringen. Dan blijf ik lang op mijn werk tot er niemand meer is. Tot ik enkel nog mijn eigen getokkel hoor op het toetsenborden de voetstappen van de kuisvrouwen. Deze kuisen rustig verder, alsof ik er niet zit. Ik ben onzichtbaar voor hen. Als ik dan dan alleen door het gebouw loop en rondom mij kijk, zie ik overal dossiers rondom mij. Overal hopen werk en niemand nog te bespeuren. Ik hou van de stilte die er dan heerst. De atmosfeer. Het gevoel alleen te zijn op de wereld. Het werken gaat trouwens ook een pak sneller vooruit. Geen collega die je iets vraagt, geen vervelende telefoons, geen lawaaihinder van printers,... Enkel jij en je dossiers.
De laatste dagen heb ik overgewerkt. Ik heb dagen van 9 uren erop zitten. Deels voor het vele werk. Deels voor de jongen te observeren (want blijbkaar had hij ook veel werk). Deels voor mijn gedachten te verzetten. Werken is de enigste oplossing om mijn hoofd te laten zwijgen.
Ik ben niet moe van al dat werken. Fysiek niet. Geestelijk wel. Want wat heb ik nu bereikt buiten 10 extra dossiers afgewerkt te hebben?
Ik ben niet vies van werken, integendeel zelfs (buiten huishoudelijke taken). Ik hou van werken. Zeker als ik me slecht voel en dingen wil verdringen. Dan blijf ik lang op mijn werk tot er niemand meer is. Tot ik enkel nog mijn eigen getokkel hoor op het toetsenborden de voetstappen van de kuisvrouwen. Deze kuisen rustig verder, alsof ik er niet zit. Ik ben onzichtbaar voor hen. Als ik dan dan alleen door het gebouw loop en rondom mij kijk, zie ik overal dossiers rondom mij. Overal hopen werk en niemand nog te bespeuren. Ik hou van de stilte die er dan heerst. De atmosfeer. Het gevoel alleen te zijn op de wereld. Het werken gaat trouwens ook een pak sneller vooruit. Geen collega die je iets vraagt, geen vervelende telefoons, geen lawaaihinder van printers,... Enkel jij en je dossiers.
De laatste dagen heb ik overgewerkt. Ik heb dagen van 9 uren erop zitten. Deels voor het vele werk. Deels voor de jongen te observeren (want blijbkaar had hij ook veel werk). Deels voor mijn gedachten te verzetten. Werken is de enigste oplossing om mijn hoofd te laten zwijgen.
Ik ben niet moe van al dat werken. Fysiek niet. Geestelijk wel. Want wat heb ik nu bereikt buiten 10 extra dossiers afgewerkt te hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten