Zijn naam deed het alvast niet vermoeden, maar deze kerel was echt cool. Het was een leuke foto op internet die een 2-tal jaren geleden mijn aandacht trok. Mijn foto had blijkbaar ook zijn aandacht getrokken en zo begonnen we uiteindelijk een gesprek. Dat ging allemaal heel vlotjes. Hoewel we niet in hetzelfde land woonden konden we elkaar perfect begrijpen. Ja, Marcel was een Hollander. En niet zomaar één, maar een hollander van Noord-Holland.
Marcel had alles waar ik op viel. Hij had lang haar, hij was klein, grappig, ontzettend knap én lief. Hij wist wat een vrouw wou. Verleid worden. Aandacht krijgen. Het was een kwestie van de juiste woorden te zeggen. Maar ik was niet zomaar een meid zoals al die anderen. Ik was een hopeloze meid. Ik zag het allemaal eventjes niet meer zitten. Ik had verdriet. Constant. Het leven werd me allemaal te veel. Maar Marcel was er altijd voor mij. Sexy Marcel kon me zo opbeuren met zijn lieve sms'jes.
Toen Marcel in mijn leven kwam zat in een heel diepe put. Ik ging er nooit uitraken. Maar Marcel gaf niet zomaar op. Hij beloofde mij te redden en op een dag naar België te rijden! Speciaal voor mij. En zogezegd zo gedaan. Want Marcel was eerlijk. En dat vond ik net zo leuk aan hem. Ineens stond hij hier. Hij had er een auto-rit reis van 2 of 3 uur opzitten. Ik stond hem vol ongeduld op te wachten. En daar was hij dan.
En Marcel was nog knapper in het echt! Hij luisterde naar mij. De ganse dag. Hij droogde mijn tranen. En hij bleef. De hele warme zwoele nacht. Hij was de knapste jongen van heel België én Nederland samen. Ik kon uren in zijn ogen kijken. Heel de nacht bleef ik in zijn armen liggen. Dicht bij hem. Ik voelde zijn adem zachtjes over mijn nek glijden. Ik voelde me geborgen. Ik voelde me veilig.
De volgende dag spendeerden we nog samen. Maar voor we het allebei goed beseften moesten we afscheid nemen. Ik was niet echt gered, maar dat dacht ik wel op dat moment. Maar mijn koelheid overwon het gevoel liefde. Ik zei ontzettend lelijke dingen. Nam afscheid en snikte in de trein.
's avonds laat stuurde ik hem nog een sms waarin hij mij moest bevestigen dat hij van mij had geprofiteerd. Dat had hij niet want Marcel was de liefste jongen die ik ooit had ontmoet.
"Wat je wilt", stuurde hij. "Ik heb van je geprofiteerd."
Na 2 jaar heb ik die sms nog steeds. Samen met de heerlijke momenten die we die 2 dagen samen hebben beleefd.
Ik heb heb nooit begrepen wat hij effectief van mij wou. Ik heb het hem nog verschillende keren proberen te vragen, maar ik heb nooit antwoord gekregen.
Maar ik had mijn sms. Ik had wat ik wou. En dus kon ik van hem afscheid nemen.
Dag Marcel.
Marcel had alles waar ik op viel. Hij had lang haar, hij was klein, grappig, ontzettend knap én lief. Hij wist wat een vrouw wou. Verleid worden. Aandacht krijgen. Het was een kwestie van de juiste woorden te zeggen. Maar ik was niet zomaar een meid zoals al die anderen. Ik was een hopeloze meid. Ik zag het allemaal eventjes niet meer zitten. Ik had verdriet. Constant. Het leven werd me allemaal te veel. Maar Marcel was er altijd voor mij. Sexy Marcel kon me zo opbeuren met zijn lieve sms'jes.
Toen Marcel in mijn leven kwam zat in een heel diepe put. Ik ging er nooit uitraken. Maar Marcel gaf niet zomaar op. Hij beloofde mij te redden en op een dag naar België te rijden! Speciaal voor mij. En zogezegd zo gedaan. Want Marcel was eerlijk. En dat vond ik net zo leuk aan hem. Ineens stond hij hier. Hij had er een auto-rit reis van 2 of 3 uur opzitten. Ik stond hem vol ongeduld op te wachten. En daar was hij dan.
En Marcel was nog knapper in het echt! Hij luisterde naar mij. De ganse dag. Hij droogde mijn tranen. En hij bleef. De hele warme zwoele nacht. Hij was de knapste jongen van heel België én Nederland samen. Ik kon uren in zijn ogen kijken. Heel de nacht bleef ik in zijn armen liggen. Dicht bij hem. Ik voelde zijn adem zachtjes over mijn nek glijden. Ik voelde me geborgen. Ik voelde me veilig.
De volgende dag spendeerden we nog samen. Maar voor we het allebei goed beseften moesten we afscheid nemen. Ik was niet echt gered, maar dat dacht ik wel op dat moment. Maar mijn koelheid overwon het gevoel liefde. Ik zei ontzettend lelijke dingen. Nam afscheid en snikte in de trein.
's avonds laat stuurde ik hem nog een sms waarin hij mij moest bevestigen dat hij van mij had geprofiteerd. Dat had hij niet want Marcel was de liefste jongen die ik ooit had ontmoet.
"Wat je wilt", stuurde hij. "Ik heb van je geprofiteerd."
Na 2 jaar heb ik die sms nog steeds. Samen met de heerlijke momenten die we die 2 dagen samen hebben beleefd.
Ik heb heb nooit begrepen wat hij effectief van mij wou. Ik heb het hem nog verschillende keren proberen te vragen, maar ik heb nooit antwoord gekregen.
Maar ik had mijn sms. Ik had wat ik wou. En dus kon ik van hem afscheid nemen.
Dag Marcel.
2 opmerkingen:
Alimonia,
Hollanderss zijn zo, je had het moeten weten !!!
Vooral die kleintjes, met lang haar,( sommige hebben nog een baard ook ) zo hadden er eens zeven geprofiteerd van een meisje, sneeuwwitje genaamd, heeft daarna ook niets meer vernomen.
Al maar goed dat jij tijdig koel bent gebleven...er lopen al kleine hollandertjes die profiteren genoeg rond !!!
grtjs,
Daniel
@Daniël: Lol. Dat is grappig :)
Een reactie posten