Ik heb er de laatste weken geen zin meer in. In MSN. Dat was ooit wel anders. Er heeft ooit een periode bestaan waarin ik niet zonder MSN kon leven. Nu staat het chatten op een laag pitje. Ik was vroeger veel actiever op het internet. Ik zat op verschillende forums en via die weg kwam ik vrij snel in contact met nieuwe mensen. Eén voor één kwamen ze achter mijn MSN-adres terecht. Ik heb er vele uren in gestoken. Middernachtelijk gesprekken gevoerd. Mannen die gitaar speelden voor mij via de webcam. Ik heb het allemaal gezien. En voorlopig heb ik er genoeg van.
Mijn MSN lijst zat ooit zo vol dat ik mensen moest weigeren om toe te voegen omdat ik aan het maximum zat. Vanaf dat moment ben ik stilaan mensen beginnen te deleten. Gewoon omdat ze mij niet meer boeiden. Omdat we niets meer te zeggen hadden. Omdat we simpelweg uitgepraat waren.
Deleten was niet genoeg. Zo konden ze je immers nog aanspreken. Om mezelf van een enorme blunder te behoeden "en u was?" besloot ik hen direct te blocken. Zo was ik er van af. Een gevoel van opluchting moet ik wel toegeven.
De laatste jaren block ik meer mensen dan ik er effectief toevoeg. Het maakt deel uit van mijn ziekelijk spelletje. Mensen bevinden zich als dieren in een kooi. Er is wel een uitweg, maar je moet goed kijken. Ze maken zich zorgen. Waarom komt ze niet meer online? Sommige sturen nog een mail, maar als ze daar ook geen antwoord meer op krijgen, stoppen ze de zoektocht. Ze worden vrij snel opgegeten door de leeuwen die ik op hen afstuur. De meest zielige dood, maar soit.
En mijn lijst geraakt stilaan helemaal leeg. Nog enkelingen zijn gespaard gebleven van mijn ziekelijke geest. De rest is te soft om mij te blocken. Sukkels.
Maar ik ben het moe. Al dat geblock en gedelete. En dus besloot ik vandaag gewoon - omdat ik er zin in had - om MSN van mijn computer te gooien.
Zo. Opgeruimd staat netjes.
Mijn MSN lijst zat ooit zo vol dat ik mensen moest weigeren om toe te voegen omdat ik aan het maximum zat. Vanaf dat moment ben ik stilaan mensen beginnen te deleten. Gewoon omdat ze mij niet meer boeiden. Omdat we niets meer te zeggen hadden. Omdat we simpelweg uitgepraat waren.
Deleten was niet genoeg. Zo konden ze je immers nog aanspreken. Om mezelf van een enorme blunder te behoeden "en u was?" besloot ik hen direct te blocken. Zo was ik er van af. Een gevoel van opluchting moet ik wel toegeven.
De laatste jaren block ik meer mensen dan ik er effectief toevoeg. Het maakt deel uit van mijn ziekelijk spelletje. Mensen bevinden zich als dieren in een kooi. Er is wel een uitweg, maar je moet goed kijken. Ze maken zich zorgen. Waarom komt ze niet meer online? Sommige sturen nog een mail, maar als ze daar ook geen antwoord meer op krijgen, stoppen ze de zoektocht. Ze worden vrij snel opgegeten door de leeuwen die ik op hen afstuur. De meest zielige dood, maar soit.
En mijn lijst geraakt stilaan helemaal leeg. Nog enkelingen zijn gespaard gebleven van mijn ziekelijke geest. De rest is te soft om mij te blocken. Sukkels.
Maar ik ben het moe. Al dat geblock en gedelete. En dus besloot ik vandaag gewoon - omdat ik er zin in had - om MSN van mijn computer te gooien.
Zo. Opgeruimd staat netjes.
2 opmerkingen:
Alimonia,
Dat noemt men gewoon de lente schoonmaak.
Zelfs in mijn tuin doe ik dat : onkruid deleten, en ongewenste insecten zoals oorwormen deleten, wie dat niet begrijpt dat ge een propere madam bent , ja dat is dan hun probleem hé.
Ik ben ook van plan wat te kuisen in mijn pc. Al wie geen dikke kont heeft moet er uit...ne
grtjs,
Daniel
@Daniël: lol. het is maar hoe je het noemt ;)
Een reactie posten