Een gewone vriend

"Ja het is echt maar een 'gewone' vriend" heb ik deze week al 4 keer moeten zeggen. Het is met een 'gewone' vriend dat ik naar Berlijn ga. Om preciezer te zijn, het is een collega van het werk. Het is diezelfde jongen die ik enkele weken geleden een blauwtje liet lopen. Ja, hij zag mij best wel zitten, maar ik hem niet. Aan mijn hoge eisen kan hij jammergenoeg niet tippen. Ondertussen heb ik geprobeerd hem duidelijk te maken dat hij beter af is zonder mij. Dat een relatie met mij, hem alleen maar zot zou maken. Ik zou hem misbruiken. In de meeste bizarre situaties. Ik zou hem als slaaf gebruiken en als dienaar aanbieden op het internet. Ik zou geen genade kennen. Hij mag blij zijn dat ik hem van dat onheil behoed. Eigenlijk moet hij mij dankbaar zijn.

Ik denk dat hij dat nog niet goed doorheeft. En daarom vroeg ik hem om een citytrip met mij te maken. Ik beslis alles en hij moet er zich maar naar schikken. Zo ging dat ook in de relatie zijn. Kijk. Die citytrip is nogmaals het ultieme bewijs dat een relatie met mij niet de beste zet in zijn leven zou zijn.

En dus moet hij mij dankbaar zijn voor dat cadeau.

Hopelijk ziet hij dat ook binnen 8 weken wanneer hij mijn koffers draagt en zijn creditcard boven moet halen.