Ik heb altijd al gedroomd van het hebben van een smaller hoofd. Maar dat het vandaag op deze manier (en zo snel) zou gebeuren had ik niet gedacht. Deze morgen zat ik op de betreffende bus die mijn droom zou doen uitkomen. Een enorme bruuske beweging van de chauffeur zorgde ervoor dat mijn hoofd van punt A naar punt B werd geslingerd. Het gevolg was een harde bons van mijn hoofd tegen het raam. Ik moet een paar seconden weg zijn geweest. Bij het openen van mijn ogen lag mijn handtas op de grond. Een bezorgde vrouw naast me vroeg of het ging. Ik knikte, keek alsof ze de meest idiote vraag ooit had gesteld en stapte zonder haar te bedanken van de bus.
In de trein ging het van kwaad naar erger. Lezen lukte mij niet en van muziek luisteren kreeg ik nog meer hoofdpijn. Ik sloot mijn ogen en probeerde mij in te beelden in een warm groot bed. Toen ook dat niet hielp, bracht ik het thuisfront op de hoogte. “Ik kom misschien sneller dan gepland naar huis”.
Uiteindelijk besloot ik toch moedig om verder te pendelen. Een “beetje” hoofdpijn houdt mij immers niet tegen om te gaan werken. De hoofdpijn bleef en verergerde. Een bezoekje aan de spiegel gaf mij meer zekerheid.
Mijn hoofd is smaller als voorheen.
Al is die bult wel een vreemd zicht….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten