Single

Werkloos & single zijn. Dat is zoals werken in de hel, maar weten dat je op een dag promotie kan maken naar de hemel. Dat is althans wat koppels me voorspiegelen. Maakt een label bezet hen dan echt zo gelukkig? Moet je het niet als een soort "big brother" spel zien? Zo lang mogelijk met eenzelfde persoon in hetzelfde huis proberen te vertoeven. Als je dan uiteindelijk toestemming van je partner krijgt om alleen naar buiten te gaan, mag je vooral niet laten merken aan de buitenwereld hoe slecht je je eigenlijk wel voelt in dat huis. Je moet zoveel mogelijk lotgenoten proberen te zoeken om in dezelfde situatie terecht te komen. Een soort piramidespel. Dan ben je toch niet alleen met je miserie.

Een vriendin van mij heeft onlangs haar droomprins gevonden. Een echte gentleman waar elke vrouw op valt. Opent de deur voor je (hallo? ben ik misschien gehandicapt?), koopt een bos bloemen voor je (welke vrouw heeft mannen wijsgemaakt dat we altijd maar bloemen willen?), betaalt het eten (zie ik er zo armzalig uit?), zegt dat je de mooiste vrouw op de hele aardbol bent (heb je geen bril nodig, schat?),... Nee, voor mij hoeft dat niet, echt niet! Ik ben gelukkig, zonder droomprins. Serieus. Ik hoef me niet te generen omdat ik zin heb om een hele dag in mijn pyjama rond te lopen. Ik hoef geen commentaar te slikken omdat ik een dag met vettig haar rondloop, ik hoor geen opmerkingen zoals "schat, zou je dat wel eten?", "lieverd, wat zijn die stoppeltjes op je benen?". Serieus. Wat een vrijheid als single en werkloze.

I think - therefore I'm single
("Lizz Winstea")