zondag 1 februari 2009

Valentijn

Binnen enkele dagen is het weer zo ver: Valentijn, 14 februari. Net als Nieuwjaar (3-2-1 Yeah!), Sinterklaas (ik was stout en toch kreeg ik nooit de roe? - houdt de lieve Sint niet van sm?), Moederdag, Vaderdag, verjaardag,... een opgeklopte dag. Mensen vieren graag. Mensen krijgen graag cadeaus. Maar daar hebben ze wél een reden voor nodig. Zomaar vieren wordt als "zot" omschreven. Daarom dat ze feestdagen in het leven hebben geroepen. Elk jaar vieren we op een specifieke datum dat we ouder zijn geworden. We worden elke minuut ouder en we proberen door allerlei zalfjes dit tegen te gaan. Omgekeerde wereld, toch? Waarom maken we het jaar ook niet de helft korter? Dan kunnen we 2 keer onze verjaardag vieren in dat jaar. Nieuwjaar is al even dom. Op een dag als een ander gaan we aftellen naar de volgende dag. Dat kunnen we toch elke dag? Neen, dan wordt dat niet als "correct aanvaard" beschouwd. We zouden dan zot zijn. Er moet een label aan vast hangen (zoals aan alles, kijk maar naar muziek). En zo ontstond het woord: feestdag. Een dag dat we zot mogen doen, zonder als zot te worden beschouwd.

Valentijn is ook zo'n overdreven dag. Ze wordt door 70% van de bevolking als commercieel en onnuttig omschreven. De overige 30% is echter wel blij dat er zoiets bestaat zodat hun vriend(in) toch 1 dag beseft hoe graag ze de andere partner toch ziet. Hoeveel geluk ze toch hebben dat ze elkaar hebben. De overige 364 dagen realiseren ze zich dit jammer genoeg niet. Tijdsgebrek, I guess?

De meeste vrijgezellen vrezen deze periode als de pest. Overal, maar echt overal - zelfs bij de kapper- zie je de kleur van de liefde: rood. Hartjes, beertjes, "i love you"-kaarten, eetbare lingerie setjes, chocoladepasta tubes,.... liggen in elke winkel te wachten op een verliefde ziel. Iedereen is verliefd. Iedereen is gelukkig met zijn of haar vriend(in). Het is bijna verplicht om zo'n dingen aan te schaffen want je kan op de dag van de liefde toch niet "niets" geven? Het is bijna even erg als zeggen "ik hou niet meer van u". En zo heeft deze dag van de liefde zijn charmes verloren en is het een verplichte feestdag geworden waar je aan moet deelnemen. Maar we feestten toch graag? Al gaat het bij Valentijn niet om feesten maar eerder om "hoe krijg ik mijn geliefde het snelst in bed?" Heb ik niet gelijk? Natuurlijk!

Maar Valentijn heeft ook een andere kant. Het is de dag van de hoop voor singles. Zal die jongen die 2 keer voorbij je huis voorbijfietst en stiekem binnen kijkt eindelijk vertellen dat hij je wel ziet zitten? Zou dat meisje waarmee je al een half jaar in de trein zit eindelijk voor je komen zitten en een gesprek beginnen aan te knopen? Zou die knappe gozer eindelijk een bericht achter laten in het metro krantje? Zal je collega eindelijk zeggen dat je méér bent dan zomaar een collega? Zul je een sms van je droomprins krijgen? Een kaartje met een liefdevolle tekst?

Iedereen hoopt die dag toch stiekem op zo iets. Al zijn we bezet... Het is toch leuk om te weten dat we nog goed in de markt liggen. Je vriend(in) stiekem jaloers maken... "kijk eens wat ik heb gekregen!!".

Ik hoop, als zielige vrijgezel, elk jaar rond deze periode stiekem op een kaartje. Commercieel of niet. Het is leuk om iets onverwachts te krijgen. Ik zou eerlijk gezegd al blij zijn met een online e-card. Veel hoeft er niet op te staan. Zou het dit jaar lukken? Of moet ik beginnen overwegen om naar het mister Bean scencario over te gaan?

1 opmerking:

Waldheri zei

Ik ben het met u eens dat het inrichten van speciale dagen waarop gefeest mag worden zonder dat er raar van wordt opgekeken raar is. U slaat ook de spijker op de kop met de verplichting die meekomt met Valentijnsdag voor mensen in een relatie.

Wat doen wij singles er tegen? Weinig tot niks vrees ik. Wellicht koop ik een t-shirt met een snedige opmerking over Valentijn of Liefde om te dragen. :D