Vroeger werd ik door mijn ouders elke week meegesleurd naar de kerk. Als kleine brave meid stelde ik mij hier geen vragen over. Ik ging mee en luisterde aandachtig naar de pastoor. Een hostie kreeg je als je braaf was. En dat was ik altijd. Maar kleine meisjes worden groot en zo besloot ik op een gegeven moment niet meer te gaan. Of toch veel minder. Sinds een paar weken ga ik weer geregeld naar de kerk. Ik schaam me niet. Ik behoor tot de uitzonderingen. 80% is boven de 70 jaar. 10% is 80+ en tot de rest behoor ik.
Ik zal niet liegen. De kerk heeft nooit bomvol gezeten. Enkel met Kerstmis is ineens heel het dorp christelijk geworden. Of toch voor 1 avond. Op die avond zaten wij juist niet in de kerk. Aan al dat schijnheilig gedoe deden wij niet aan mee. God zal ons wel vergeven dat wij die avond juist niet in de kerk zaten. Nu nog steeds zit de kerk niet vol. De missen zijn saai. Erg saai hier. Maar dat is juist de bedoeling. Het leven is al stressy genoeg. Mensen zijn opgejaagd. Overal hoor je muziek. Nergens kan je nog alleen zijn. Tot rust komen. Zelfs op vakantie gaan, bezorgt mensen stress. Stress voor op tijd op de vlieghaven te zijn, het hotel te vinden, de kinderen bezig te kunnen houden, de juiste monumenten te bezoeken en weer op tijd weer thuis te zijn.
En daarom gaan we naar de kerk. Het is er stil. Er heerst rust. En sinds een paar maanden hebben we een nieuwe pastoor. Ne knappe jonge gast. En zeer bizar. Zijn preken duren eeuwenlang maar zijn erg leerrijk.
Ik zal niet liegen. De kerk heeft nooit bomvol gezeten. Enkel met Kerstmis is ineens heel het dorp christelijk geworden. Of toch voor 1 avond. Op die avond zaten wij juist niet in de kerk. Aan al dat schijnheilig gedoe deden wij niet aan mee. God zal ons wel vergeven dat wij die avond juist niet in de kerk zaten. Nu nog steeds zit de kerk niet vol. De missen zijn saai. Erg saai hier. Maar dat is juist de bedoeling. Het leven is al stressy genoeg. Mensen zijn opgejaagd. Overal hoor je muziek. Nergens kan je nog alleen zijn. Tot rust komen. Zelfs op vakantie gaan, bezorgt mensen stress. Stress voor op tijd op de vlieghaven te zijn, het hotel te vinden, de kinderen bezig te kunnen houden, de juiste monumenten te bezoeken en weer op tijd weer thuis te zijn.
En daarom gaan we naar de kerk. Het is er stil. Er heerst rust. En sinds een paar maanden hebben we een nieuwe pastoor. Ne knappe jonge gast. En zeer bizar. Zijn preken duren eeuwenlang maar zijn erg leerrijk.
Jezus is geen tovenaar. Jezus gebruikt geen tovertrucs
En dus ga ik tegenwoordig weer naar de kerk. Ik ben blijkbaar de enigste die met zijn preken lacht. De rest (het zijn nu eenmaal oude vrouwtjes - mannen leven niet zo lang) ligt te ronken. En dus kijkt de pastoor vaak naar mij.
Mannen versieren. Dat doen we zelfs in de kerk. I don't care.
Mannen versieren. Dat doen we zelfs in de kerk. I don't care.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten