"I can start in English où je peux continuer en Français. Of verkies je Nederlands? U zegt het maar!"
Ja. U heeft het goed opgemerkt. Ik kan 3 talen. En tegenwoordig gebruik ik deze praktisch door elkaar. Nederlands spreek ik thuis. Frans wordt gebruikt op mijn werk en Engels is de voertaal in mijn vrije tijd. Het voelt niet vreemd aan. Het voelt zelfs prettig. En dat is vreemd want talen zijn nooit mijn ding geweest. In het middelbaar prefereerde ik wiskunde. Niet dat mijn punten zoveel beter waren. Maar toch lichtjes beter dan de taalvakken. Op het einde van het jaar stonden er altijd opmerkingen zoals: "vraag achter bijlessen Engels", "harder studeren voor Nederlands" en "de werkwoorden beter leren (Frans)" in mijn schoolrapport. Vreselijk vond ik dat. Ik slaagde er ooit in om te buizen voor Nederlands! Maar ik was niet alleen! Blijkbaar was bijna 70% van de klas vergeten het examenblad om te draaien!
Alle talen waren voor mij hetzelfde. Onbegrijpbaar! Mijn Engels was verschrikkelijk, maar dan ook verschrikkelijk slecht. De leerkracht begreep dit eigenlijk niet. Mijn moeder ook niet. Het stond niet op mijn rapport, maar de leerkracht Engels fluisterde mij toe dat ik meer naar Amerikaanse programma's moest kijken. Voor mijn Engels te verbeteren. Maar denkt u dat mijn mama zou geloofd hebben als ik zei "jama, ik kijk voor mijn Engels eh!"? Nee. En denkt u dat mijn leerkracht zou geloofd hebben dat wij fatsoenlijk werden opgevoed en niet de ganse dag voor de tv werden gedropt? Inderdaad. En dus bleef mijn Engels barslecht.
Frans verliep op dezelfde manier. De taal vond ik lelijk en onbegrijpelijk. Nu vind ik deze taal romantisch. Gemakkelijk is het niet, maar ik heb er geen probleem mee om het te leren. Mijn Frans "amélioreert" en dat is leuk. Was dat ook maar met mijn punten destijds geweest.
Ik kan bijna alle talen. Maar van één taal heb ik maar schrik. De taal van de liefde.
Alle talen waren voor mij hetzelfde. Onbegrijpbaar! Mijn Engels was verschrikkelijk, maar dan ook verschrikkelijk slecht. De leerkracht begreep dit eigenlijk niet. Mijn moeder ook niet. Het stond niet op mijn rapport, maar de leerkracht Engels fluisterde mij toe dat ik meer naar Amerikaanse programma's moest kijken. Voor mijn Engels te verbeteren. Maar denkt u dat mijn mama zou geloofd hebben als ik zei "jama, ik kijk voor mijn Engels eh!"? Nee. En denkt u dat mijn leerkracht zou geloofd hebben dat wij fatsoenlijk werden opgevoed en niet de ganse dag voor de tv werden gedropt? Inderdaad. En dus bleef mijn Engels barslecht.
Frans verliep op dezelfde manier. De taal vond ik lelijk en onbegrijpelijk. Nu vind ik deze taal romantisch. Gemakkelijk is het niet, maar ik heb er geen probleem mee om het te leren. Mijn Frans "amélioreert" en dat is leuk. Was dat ook maar met mijn punten destijds geweest.
Ik kan bijna alle talen. Maar van één taal heb ik maar schrik. De taal van de liefde.
3 opmerkingen:
Talen ? voor mij is nederlands al moeilijk genoeg, andere talen leren zie ik niet zitten! be-talen- van alles en nog wat, doe ik dan tot vervelens toe...
grtjs,
Daniël
De taal van de liefde begrijpt niemand echt denk ik, zelfs twee geliefden begrijpen elkaar vaak niet. Daardoor ook mijn liefde voor talen die ik niet begrijp. Ik luister graag naar mensen die in hun eigen taal tegen elkaar praten zonder dat ik ze hoef te begrijpen. Misschien moeten we dat ook vaker doen met de taal van de liefde. Luisteren zonder het te begrijpen en een warm gevoel koesteren.
@Daniël: ik "leer" geen talen. Ik gebruik ze gewoon in de praktijk ;)
@anoniem: enorm bedankt voor je reactie! Ik luister niet zo graag naar mensen. Ik verkies het observeren. Je laatste zin heeft me wel geraakt! Heel mooi. Bedankt! Echt waar.
Een reactie posten