Schoenen

Ik moet dringend een paar nieuwe schoenen hebben. Echt dringend want ik zit er bijna doorheen. En ik ben jammerlijk genoeg geen typische vrouw die 50 paar schoenen in haar kast heeft staan. Nee. Ik heb van elk type schoen exact(!) 1 paar. Een paar sportschoenen, botten, sandaaltjes en pantoffels. That's it. Ja, dat is alles! Maar aangezien je niet met pantoffels naar het werk kunt gaan (ik vrees enkel alleen maar dat ik de roddels zou voeden) en mijn botten bijna versleten zijn, moest ik vandaag noodgedwongen mee naar een schoenenwinkel. Niet zomaar een schoenenwinkel. Maar een super grote winkel. Ze is zelfs groter dan het huis waar ik in woon. Op sommige momenten lopen er zelfs meer verkopers, dan klanten rond. Om orde in de chaos te scheppen, bedachten ze een lumineus idee. Iedereen die binnenkomt neemt een "nummer". Wanneer je nummer passeert, zal een willekeurige lieve verkoopster je verder helpen. Ze zal je als individu én als een nummer behandelen. De schoenwinkel lijkt voor de meeste vrouwen op het snoephuisje zoals in het verhaal van Hans & Grietje. Overal waar je kijkt zie je iets lekkers. Wat ze echter niet weten is dat er ook een oude & lelijke heks rondloopt. In dit gevallen in het meervoud: heksen. Dit zijn dan de verkopers. Hun taak is vrij simpel uit te leggen: "verkopen". In mensentaal: "laat de mensen zoveel mogelijk kopen. Liefst zo snel en veel mogelijk in één keer."

Ik vind verkopers maar een vreemd volk. Ik vertrouw ze, zoals al de rest van de bevolking, niet. Je moet ze maar eens analyseren. Bij elk andere potentiële koper gedragen ze zich anders. Bij de jonge hippe mooie 20-jarige meid waren de botten "cool, sexy en uitdagend". Het iets ouder koppel achter mij paste exact dezelfde botten. "stijlvol & tijdloos" waren de woorden die de verkoopster uit haar mond liet rollen. Wat zou er gebeuren als de verkoopster "vergeet" voor wie ze staat? Inderdaad, ze zou niets meer verkopen en de über heks zou haar ontslaan. Ze buiten ook hun kwaliteiten en/of zwakke plekken uit. Zo zijn ze oftewel super knap waardoor je geïntimeerd bent en die paar schoenen maar koopt om ervoor te zorgen dat je vriendje niet te veel "geilt". Of ze zijn zwanger. Dan heb je medelijden dat ze 10 keer achter dozen moeten gaan zoeken.

En het werkt. Hun theorie. Hun strategie. Want in de winkel zaten allemaal kleine Hansjes en Grietjes. Zoekend naar de juiste smaak, textuur en vorm van het 'snoepje'. En het is alsof er oneindig veel mogelijkheden bestaan want rondom de mensen stonden er hopen dozen. Sommige klanten kon je bijna niet meer zien zitten. Ze waren omringd door een burcht van dozen.

En dan kijk ik rond mij. Ik zie mijn smaak niet. Ik ben niet moeilijk. Ik wil gewoon een normale schoen. Met als enigste voorwaarde een punt vanvoor. Maar daar wringt nu net het schoentje. Dat is "geen mode". En dus vertrok ik uit de winkel. Zonder schoenen. En zelfs een snoepje kreeg ik niet!

Mij zien ze daar niet meer!