Heel de dag heb ik tevergeefs op een mailtje van hem gewacht. Geheel onverwachts was dat niet want in feite moest ik hem nog van een antwoord voorzien op zijn laatste mail. Ik begrijp hem best. Hij doet al maanden moeite om mijn hart te winnen, maar hij krijgt meer “neens” dan ja te horen. Erg goed voor zijn eigenwaarde kan dat nooit zijn. En nu is hij het moe. Het is gedaan, hoor ik hem denken. Nu is het aan haar.
En gelijk heeft hij! Deze keer ligt alles in mijn handen. Maar hij beseft niet dat mijn hersenen deze keer alles in de hand hebben. Ze genieten van de laatste maanden. Voor hen is dit puur entertainement.
Het gevoel om alles in je eigen handen te hebben is geniaal. Het gevoel om iemand teleur te stellen is nog veel intenser. Het is zoals verliefd zijn, maar dan nog intenser. Het kriebelt in je buik. Het doet zelfs pijn. Geestelijke pijn want fysieke pijn brengt me niet hetzelfde genot met zich mee.
Ik geniet van deze dagen. Ik voel me als een vampier die net een nieuwe lading bloed heeft binnengekregen: voldaan. Ik zit vol energie.
Vol energie. En Tevergeefs wachtend op een mailtje van hem. Maar wat zal deze keer winnen? Het verliefdheidsgevoel of die stekende pijn in mijn buik waar ik maar niet genoeg van krijg?
5 opmerkingen:
Alimonia,
Uw mailbox zal winnen !!!en niemand anders!!! o.k o.k uw blog ook.......
Daniel
@Daniël: lol. Klopt. En ik hem eindelijk een mail teruggestuurd. Maar heb ik geantwoord op zijn vraag?
Nee!
Alimonia,
Het zou spijtig zijn mocht je dat gedaan hebben...
Daniel
@Daniël: waarom? Had ik dan niet moeten terugmailen?
Alimonia,
Natuurlijk moet je terug mailen, maar nooit antwoorden op een HEM zijn vragen, alé ja , toch niet rechtstreeks,en zeker alle deuren naar de fantasiewereld wagen-wijd open laten natuurlijk, beter wat rond de pot draaien...dat geeft spanning, elektriciteit in de lucht, ik denk dat je teveel met je reis naar Londen bezig bent want je stelt je zelf in vraag...niet doen, nooit openlijk, echt waar ze, goede raad van een oud peeke...daniel
Een reactie posten