De wallen onder mijn ogen verraden mijn nachtelijk gehuil. Geen probleem denk ik bij mezelf. Make up hebben ze niet voor niets uitgevonden. En dus haal ik mijn camouflagemateriaal uit mijn kast. Vroeger was het wel anders. Dan schreeuwde ik het van de daken dat ik "make up" voor barbies vond. Dat je u niet moest schamen voor je gezicht en je niet zo flauw moest doen voor wat oneffenheden. Ik vond meisjes die riepen dat ze niet zonder make-up buiten gingen "brainless". Ik vond ze dom. Stom. Belachelijk. En noem maar op.
Nu behoor ik zelf tot die categorie. Ik weiger om buiten te komen zonder mascara. Voor de rest pruts ik niet te veel aan mijn gezicht. Als ik niet goed genoeg ben zonder 10 cm bruin poeder, hoeft het voor mij niet. Dan mogen ze van mij part geilen op barbiepoppen. Die zijn er perfect uit. Over hun hele lichaam!
Maar nu zit ik nog steeds met die wallen. En om eventuele vragen de mond te snoeren, smeer ik een wat smurrie op mijn gezicht. Leve make up.
2 opmerkingen:
Alimonia,
Maak je toch geen zorgen zeg!
In Amsterdam / NL. ( heb ik eens gelezen) hebben ze walletjes , zo groot! dat ge er met bootjes kunt op varen.
Bij ons werkt er een vrouw en die kan zich verstoppen achter haar wallen...nie te doen.
Wreed...die foto! Je camera schrok zeker toen de lens open ging?
Maar wel fantastische opname, puur en eerlijk!
grtjs,
Daniel
@Daniël: Die foto is van 2009. Mijn make-up was vrij gothic (zwart aan mijn ogen en lippen), maar dat effect is een beetje verloren gegaan door de foto in zwart/wit te zetten :) Om één of andere reden vind ik de foto iets hebben, daarom dat hij hier ook te vinden is...
Een reactie posten