dinsdag 10 november 2009

Baby

En toen voelde ik mij terug als een baby. Buiten het feit dat een pasgeborene vol energie zit, hebben we veel gemeen. We moeten alles voor de eerste keer nog leren. In zijn geval zijn dat leuke dingen zoals spreken, wandelen, eten,... In mijn geval zijn het iets gecompliceerdere zaken. Maar soit. Een kind is leergierig, ik normaalgezien ook. Maar de angst houdt me tegen om nieuwe zaken aan te leren. En dus blijf ik maar lui liggen in mijn wieg. Het is er wel te klein, maar ik plooi mijn benen wel op. Liever dan dat ik moet rondhuppelen en nog niet niet eens kan staan op mijn benen. En dus blijf ik ganse dagen in mijn wieg liggen. Wenend, als een klein kind.

En dus vraag ik u vriendelijk om mij in de wieg te laten liggen want ik ben moe, héél moe. Maar u mag nog wel een slaapliedje zingen voor mij. En liefst dit dan nog. Snel, want mijn oogjes zijn al toe!

Geen opmerkingen: