AMC

Binnen 2 weken is het zo ver! Dan heb ik examen AMC for kids. Voor de niet-muzikale onder ons, staat dit voor Algemene Muziek Cultuur. Door omstandigheden - ik heb cello les op de dag dat het AMC voor volwassenen is - volg ik les bij de kinderen. Dit zijn ettertjes van een gemiddelde leeftijd van 14 jaar. In het begin keek ik met tegenzin naar de vrijdagavond les uit van 19.00 tot 20.00. Want geef nu toe, er zijn wel leukere dingen op een vrijdagavond te doen. Zeker na een zware werkdag! Maar al vrij snel begon ik er het plezier van in te zien. Die kinderen zijn vermoeiend, maar zo ontzettend grappig! De juffrouw heeft haar handen vol met deze kids. De kinderen zijn ontzettend nieuwsgierig en trekken alles in vraag. "Jama, is dat wel waar? Is dat niet dit en dat".

Erg grappig bij momenten. De juffrouw verzint dan ter plekke iets. Ze kijkt dan naar mij en probeert steun bij mij te zoeken, maar dat werkt niet. Nee. Ik lach me gewoon te pletter. Innerlijk natuurlijk.

De kinderen zijn niet enkel nieuwsgierig, maar ook onbeleefd. Ze denken alles beter te weten en doen alles om de les te vertragen. Heel soms (vaak eigenlijk) wordt de lesgeefster kwaad. Zo heeft ze al 4 keer iemand buiten gezet. Ze schreeuwt dan zo hard, dat zelfs ik bang begin te krijgen. Maar het helpt niet. Ze blijven stout.

En dus binnen 2 weken heb ik examen, samen met deze stoute - maar slimme kinderen (ze weten echt alles!). Ik heb er geen vertrouwen in. Normaalgezien ben ik goed voorbereid voor examens, maar door (leuke) omstandigheden heb ik weinig tijd (en zin) gevonden voor te studeren.

Maar het komt wel goed. Desnoods kijk ik af bij deze kinderen.