Dansen

Niemand weet het, maar ik hou van dansen. Stiekem dansen want op een fuif (als ze mij verplichten) beweeg ik niet. Dan beeld ik mij de ganse avond in dat ik een paal ben. Stokstijf sta ik er. Ik kijk zelfs niet rondom mij om de rest van de zaal te imiteren. Nee ik beweeg niet. Mijn lichaam is wel aanwezig in de zaal, maar mijn geest is op een andere planeet. Het is niet dat ik niet kan dansen, nee. Ik kan best wel sensueel dansen, maar ik doe het niet graag als ik het gevoel heb dat de ganse zaal naar mij kijkt. Ja, dat komt er van als je zo sexy kunt dansen als ik. Dus dans ik maar thuis. In mijn eentje. Op mijn kamer.

Als kleine meid had ik al de dansmicrobe te pakken. Ik wou mij inschrijven voor de balletles. Alles was gereed. Mama had de centjes vast en we stonden in de dansschool. Ik moest enkel "ja, ik wil me inschrijven" brabbelen. Maar ik kon het niet. Een paar mollige kinderen strooiden roet in mijn droombeeld. "kom we zijn hier weg", zei ik tegen mijn mama. Ze begreep het niet, maar ze was blij dat ze haar centjes terug op de spaarrekening kon zetten (in die tijd bracht het toen nog wel op).

Ik heb nooit spijt gehad dat ik uiteindelijk geen enkele les ballet heb gekregen. Nee. Want een paar jaar geleden schreef ik mijn in voor een dansschool. Ik heb het uiteindelijk een klein jaar volgehouden. Ik danstte graag, maar ik vond die spiegels verschrikkelijk.

"Waar ik ook keek, zag ik mezelf.
En hoe meer ik keek, hoe lelijker ik werd."

Mijn dansstijl verbeterde er ook niet door. Ik had totaal geen gevoel voor ritme en mijn kort geheugen was ook geen hulp.

Maar toch ben ik niet gestopt met dansen. In mijn hoofd dans ik nog steeds. Bij het luisteren van klassieke muziek verzin ik composities voor dansers. Ik zou graag danslerares worden, maar het feit dat ik zelf niet kan dansen (en geen danstermen ken) zullen het mij niet gemakkelijk maken.

Dus. U zegt het maar als je een privé dansconcert van mij wilt boeken. Ik ben niet goedkoop. Maar op kwaliteit staat natuurlijk geen prijs.