Ik loop verloren én alleen rond in mijn eigen gecreëerde wereld. Dat ik alleen rondwandel is enkel mijn eigen fout. De toegang tot mijn wereld is niet alleen moeilijk te vinden, maar ook quasi onmogelijk om te betreden. De toegangscode is zo moeilijk te kraken dat zelfs de meest intelligente man hier niet zou inslagen. En mocht er dan per ongeluk toch iemand zijn die de code weet te bemachtigen, zou ik de code vliegensvlug veranderen.
En hoewel ik alles heb in mijn eigen wereld, ben ik er niet meer gelukkig. Ik voel me eenzaam en alleen. En daarom besloot ik een paar weken geleden om de toegangspoort open te zetten voor de nieuwsgierigen én durvers. En het werkte. Op 2 weken tijd zijn er al 2 stoere ridders komen kijken.
Ik gaf ze een rondleiding in mijn wereld. Aan hun ogen te zien, beviel het hen. Ik gaf ze te eten, te drinken en de nodige tijd om tot rust te komen. Toen ze hun ogen de kost hadden gegeven en uitgerust waren, probeerden ze via allerlei vragen te achterhalen wie Alimonia was. Het effect dat de wijn op hen had gehad, had niet hetzelfde effect op mij. Ik werd niet loslippig. Nee. Ik hield de lippen stijf op elkaar.
Op een gegeven moment werd ik al hun vragen beu. Hun nieuwsgierigheid ging iets te ver. En besloot ik hen vriendelijk te vragen om uit mijn wereld te gaan. Dat deden ze, al was het eerder met tegenzin. Hun ogen straalden niet meer. Ze waren teleurgesteld. Hoe kon ik hen nu toegelaten hebben in mijn wereld? Hen van al dat moois laten genieten hebben en hen dan weer de deur wijzen?
En hoewel ik wel graag had gehad dat ze waren gebleven, kon ik het niet. Want ik mis het wel. Af en toe. Gezelschap. Ik mis mensen om tegen te praten. Om mee te knuffelen. Om mee rond te wandelen in mijn wereld. Maar hun nieuwsgierigheid beangstigde mij. Enorm. En dus besloot ik om actie te ondernemen en hen uit mijn kasteel weg te jagen.
Ik zit ondertussen al 4 dagen alleen in mijn kasteel en heb me nog nooit zo alleen gevoeld als nu. De muren komen op me af en elk geluid dat ik hoor beangstigt mij. De 2 ridders zitten braaf te wachten voor de toegangspoort tot het moment ik ze weer ga openen....
Tja.
En hoewel ik alles heb in mijn eigen wereld, ben ik er niet meer gelukkig. Ik voel me eenzaam en alleen. En daarom besloot ik een paar weken geleden om de toegangspoort open te zetten voor de nieuwsgierigen én durvers. En het werkte. Op 2 weken tijd zijn er al 2 stoere ridders komen kijken.
Ik gaf ze een rondleiding in mijn wereld. Aan hun ogen te zien, beviel het hen. Ik gaf ze te eten, te drinken en de nodige tijd om tot rust te komen. Toen ze hun ogen de kost hadden gegeven en uitgerust waren, probeerden ze via allerlei vragen te achterhalen wie Alimonia was. Het effect dat de wijn op hen had gehad, had niet hetzelfde effect op mij. Ik werd niet loslippig. Nee. Ik hield de lippen stijf op elkaar.
Op een gegeven moment werd ik al hun vragen beu. Hun nieuwsgierigheid ging iets te ver. En besloot ik hen vriendelijk te vragen om uit mijn wereld te gaan. Dat deden ze, al was het eerder met tegenzin. Hun ogen straalden niet meer. Ze waren teleurgesteld. Hoe kon ik hen nu toegelaten hebben in mijn wereld? Hen van al dat moois laten genieten hebben en hen dan weer de deur wijzen?
En hoewel ik wel graag had gehad dat ze waren gebleven, kon ik het niet. Want ik mis het wel. Af en toe. Gezelschap. Ik mis mensen om tegen te praten. Om mee te knuffelen. Om mee rond te wandelen in mijn wereld. Maar hun nieuwsgierigheid beangstigde mij. Enorm. En dus besloot ik om actie te ondernemen en hen uit mijn kasteel weg te jagen.
Ik zit ondertussen al 4 dagen alleen in mijn kasteel en heb me nog nooit zo alleen gevoeld als nu. De muren komen op me af en elk geluid dat ik hoor beangstigt mij. De 2 ridders zitten braaf te wachten voor de toegangspoort tot het moment ik ze weer ga openen....
Tja.
3 opmerkingen:
Alimonia,
Wat zou je denken van mijn goede raad, je doet natuurlijk uw goesting hé. Maar als je nu even tijdelijk in een tentje ging wonen met je verbeeldingen en dromen...Dan komen de muren niet meer zo op je af! en geen wachtende ridders aan de poort!
Wat kan je nog meer wensen.
grtjs,
Daniel
@Daniël: in dit weer in een tent?? Nee dank je! Mijn kasteel is perfect. Ik zoek nog enkel wat kandidaten voor butlers. Volgende week ga ik een sollicitatie-dag houden!
Alimonia,
Ik ben bereid mee te zetelen in de sollicitatie-dag jury!
Ik heb zelf een butler, en dus ik zal weten waarover ik oordeel!
Kan je hier mee akkoord gaan.
grtjs,
Daniël
Een reactie posten