Ik ben een vogel, maar ik zit al jaren opgesloten in een gouden kooi. Zoveel jaar geleden kroop ik er vrijwillig in. Ik sloot het deurtje achter mij en beleefde de wereld vanachter de tralies. In eerste instantie was ik gelukkig. Ik had mezelf beschermd tegen de buitenwereld. Geen kat zou me kunnen oppeuzelen. Maar na verloop van tijd begon ik de nadelen ervan in te zien. Ik was ontzettend eenzaam in mijn kooi. Tevergeefs probeerde ik verschillende keren het deurtje te openen, maar blijkbaar had iemand de sleutel eraf gehaald. Daar zat ik dan. Helemaal alleen in mijn gouden kooi.
Het ontbrak mij aan kracht om op zoek te gaan naar de sleutel of aan moed om te roepen achter hulp en dus bleef ik moederziel alleen in mijn kooi zitten. De jaren verstreken en tot nu toe bevind ik mij nog steeds in de kooi.
"One day I'll fly away
Leave all this to yesterday"
Ik wil de kooi verlaten, maar een enorm gevoel van angst overvalt me steeds weer. Dus blijf ik maar in mijn kooi waar ik bijna de helft van mijn leven al versleten heb. Ik ben bang dat ik niet meer zal kunnen vliegen. Ik ben bang voor die kat die mij na al die jaren in het oog houdt.
Ik ben bang dat ik nooit nog zo'n goed nest zal vinden.
3 opmerkingen:
Alimonia,
Er zit veel " angst " in deze post !!!
O.K. begrijp het wel, omdat ik weet dat een vogeltje, in een kooi opgevoed, bij zijn vrijlating verhongerd omdat het nooit geleerd heeft in deze vrije, maar vol gevaren wereld te overleven !
Meschien was je dan toch beter een visje in een bokaal geweest, een goudvisje, want de prijs van het goud staat hoog...en een reden te meer voor zij die je gevangen houden je goed te verzorgen, gezien je goudwaarde ;-)
groeten,
Daniel
Die opmerking over die goudvissen is heerlijk! Heb zo hard gelachen :)
Alimonia,
Doet me deugd dat je er om kan lachen, opgelet! lachen onder water is niet zo simpel hé ;-) goudvisje!!!
grtjs,
Daniel
Een reactie posten