Ze zijn het gelukkigst van allemaal. Daar ben ik zeker van. Ze lachen met ons. De daklozen. Ze hebben geen zorgen. De enige zorg die ze hebben is om te overleven. En dan nog. Ze hoeven niet op vaste uren op te staan. Ze gaan niet werken en kennen bijgevolg het woord stress niet. Ze hebben geen last van vervelende collega's of bazen die nooit tevreden zijn. Je ziet ze nooit lopen voor een bus of trein. Ze moeten zich niet verstoppen als ze een avond geen mensen willen ontvangen in hun "huis" want ze hebben er simpelweg geen. Ze hoeven zich geen zorgen te maken om het verkeerd leggen van sokken, vergeten de bril omhoog te doen,.... Ze zullen geen verkeerde vrienden aantrekken omdat ze rijk zijn. Ze hoeven hun hersenen niet te pijnigen als ze in de carrefour staan op zoek naar een doos cornflakes (heeft u al eens geteld uit hoeveel dingen u kan kiezen?). Ze hebben geen vervelende buren die vragen om tijdens hun verlof op de kat te passen. Ze kunnen niet vitten op de te hoge haag van diezelfde buren. Ze liggen niet nachten wakker van de verkeerde aandelen die ze kochten. Ze maken zich geen zorgen over hun bad hair days. Elke avond spelen ze gratis (excuseer, € 1) met de lotto. "Zal ik deze keer een bed + ontbijt) kunnen bemachtigen bij Poverello?
Nee. Ze kijken naar het leven met andere ogen. Ze lachen met ons.
Daklozen, ze moeten toch zo gelukkig zijn. Wat houdt me tegen?
Nee. Ze kijken naar het leven met andere ogen. Ze lachen met ons.
Daklozen, ze moeten toch zo gelukkig zijn. Wat houdt me tegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten