Ik schaam me diep. Diep. Voor al die keren dat ik mijn luie kont niet heb opgeheft voor de iets oudere vrouwen/mannen in de bus en/of trein. Ik schaam me diep. Ik voel me zelfs schuldig! Maar ik kan er niet aan doen, echt waar. Elke keer opnieuw stappen er oude dametjes en heertjes op in een overvolle bus. Ze kiezen het verkeerde moment, serieus. Als je weet dat het school juist uit is en een werkende mens naar huis gaat, dan weet toch elke idioot dat de bussen overvol zitten. Je in een sardinedoos bevinden, noemen ze het ook wel. Ze mogen al blij zijn dat ze kunnen opstappen. Maar elke keer opnieuw staan er van die oude - niet goed te been - mensen te wachten op de bus. Ze kijken zielig. Ze zien er zielig uit. Maar het helpt niet.
Elke keer opnieuw weet ik wel iets tegen mezelf te zeggen waarom ik mijn warme plaats niet wil afstaan. "ik heb een zware dag achter de rug en ik ben moe, wreed moe. Weet je wel van hoe ver ik kom??". Maar zelfs als dit niet werkt - want verdoemme ik zit een ganse dag op een stoel - heb ik wel wat anders in mijn hoofd zitten. "waarom wacht je niet op een volgende bus?". Inderdaad. En dan kijken ze mij aan met die zielige oogjes! Maar het werkt niet. Echt niet.
Maar ik voel me schuldig en ik denk aan het moment ik zelf oud en versleten ben en een bus om 16.20 wil nemen. Waarom niet? De bus is van iedereen, zou ik denken. De jeugd moet maar te voet gaan, die zijn toch nog jong? En dus zal ik later één van die vervelende oudjes zijn die persé op een piekuur een bus en/of trein wilt hebben. Want de bus is voor iedereen en voor ons, als oudjes, volledig gratis!
Er is maar één verschil met de ouderen van tegenwoordig. Ik zal dreigen om een plaats te hebben! En ik zal een plaats hebben. Want ik ben die jeugd van tegenwoordig spuug, spuugzat! En vroeger had ik ook respect voor ouderen.... niet?
Elke keer opnieuw weet ik wel iets tegen mezelf te zeggen waarom ik mijn warme plaats niet wil afstaan. "ik heb een zware dag achter de rug en ik ben moe, wreed moe. Weet je wel van hoe ver ik kom??". Maar zelfs als dit niet werkt - want verdoemme ik zit een ganse dag op een stoel - heb ik wel wat anders in mijn hoofd zitten. "waarom wacht je niet op een volgende bus?". Inderdaad. En dan kijken ze mij aan met die zielige oogjes! Maar het werkt niet. Echt niet.
Maar ik voel me schuldig en ik denk aan het moment ik zelf oud en versleten ben en een bus om 16.20 wil nemen. Waarom niet? De bus is van iedereen, zou ik denken. De jeugd moet maar te voet gaan, die zijn toch nog jong? En dus zal ik later één van die vervelende oudjes zijn die persé op een piekuur een bus en/of trein wilt hebben. Want de bus is voor iedereen en voor ons, als oudjes, volledig gratis!
Er is maar één verschil met de ouderen van tegenwoordig. Ik zal dreigen om een plaats te hebben! En ik zal een plaats hebben. Want ik ben die jeugd van tegenwoordig spuug, spuugzat! En vroeger had ik ook respect voor ouderen.... niet?
3 opmerkingen:
'Beleefd' lees ik nochtans bij de beschrijving van Alimonia.
Dit is toch echt gewoon een vorm van hoffelijkheid? Hoe moeilijk kan dat nu zijn?
ik ovedrijf natuurlijk altijd. Ik vraag soms (niet altijd, dat geef ik toe) als ze willen zitten, maar meestal zeggen ze "neen". Dan dring ik nog 2 maal aan...maar het blijft bij een "neen".
Meer kan ik niet doen natuurlijk. Ik kan ze moeilijk op "hun" stoel sleuren ;)
Het is ook soms delicaat om het te vragen. Want sommige ouderen voelen zich niet oud en zijn verontwaardigd dat je hen dat vraagt!!
Alimonia,
Niets van aantrekken!
Niets van de oudjes, als ook niets van je schuldgevoelens! Met ouder worden verbetert alles langs beide kanten !!!
Grtjs,
daniel
Een reactie posten