Sexy

Het was een dag zoals een andere. Alleen zag ik er toen iets sexier uit dan anders. Met mijn sexy naaldhakken en korte jurk, met pantys zag ik er gewoon - al zeg ik het zelf - geil uit. Mijn lang zwart haar maakte de look nog uitdagender. Ik zag er gewoon betoverend hot uit. Ik zou zo in een magazine terecht gekund hebben. En niet alleen ik had dat ook door, ook mijn medereizigers in de bus. Nog geen halte verder van waar ik was opgestapt, stapte er een - ik schat 28 jaar - jonge kerel op. Zijn pas vertraagde en hij zette zich vlak voor mij. Ik observeerde hem via de reflectie van het raam. Hij bekeek mijn benen. Van top tot teen. Ik kon zijn stoute gedachten lezen. Mijn benen maakte van deze kerel een beest. Hij had zin, in mij. Maar ik was het beu. Al die geile blikken van mannen. Het was alsof geen enkele man een lekker vriendin thuis had zitten wachten. En dus diende ik maar als "vervanging". Maar die taak wou ik niet op mij nemen. Ik was het beu. Ik ben méér dan een geil dingetje met pantys. En dus haalde ik mijn cellopartituren boven. Maar de kerel kon zijn ogen niet van mijn benen houden. "Wat is ze lekker" zag ik hem denken. En dus haalde ik mijn moed boven en sprak hem aan. "Excuseer", zei ik hem. "Wist u dat ik sinds kort Für Elise kan spelen op mijn cello?". Maar de man reageerde niet en bleef staren naar mijn benen. "Dat is van Ludwig van Beethoven, weet u wel?". Ik probeerde nog een keer: "Ken je Europe, die zweedse rockband. Wel, ik kan The Final Countdown spelen...erg vet". Maar ik kon de man niet op andere gedachten brengen. Nuja, dacht ik bij mezelf. Misschien is de man niet muzikaal aangelegd.

Maar aangezien ik er de volgende halte al uit moest, zette ik er vaart achter. Ik zou deze man overhalen van mijn andere kwaliteiten. Ik bleef niet meer vriendelijk want mijn bus was bijna op mijn eindbestemming. "Het leven is bizar, weet je wel. Je wordt geboren, je houdt je zo lang mogelijk bezig en uiteindelijk sterf je. Je bent totaal nutteloos op deze wereld als je niets uitvindt of niemand dood". So what, zag ik de man denken terwijl hij zijn schouders ophaalde? "Laten we dan nu nog snel plezier met elkaar hebben", fluisterde hij mij toe. Ik schudde mijn hoofd en ging verder. Ik blog, ik speel cello, ik ben emotioneel, ik haat shoppen,...

*ding*

De bus stopte en ik stapte uit. Ik keek de man nog na, maar hij was me al lang vergeten. Enkel mijn benen bleven in zijn gedachten hangen.

"Oh ja", riep ik hem nog na. "De meid die gisteren voor je zat, dat was ik ook!", maar toen merkte je mij niet op. Idioot.