Het is voorbij

Het is weer zover. Mijn verstand heeft gewonnen van mijn hart. Ik zag het aankomen en heb er niets aangedaan. Het is gedaan! Ik wil hem niet meer. Zijn wit hemd moet hij niet meer aandoen. Zijn ogen kunnen mij niet meer betoveren en zijn bewegingen kunnen mij niet verleiden. Vanaf morgen denk ik niet meer aan hem! Controleer ik niet of hij aanwezig is, welk uur hij gaat eten, met wie hij gaat eten, wanneer hij naar huis gaat,... Nee. Het is gedaan.

Vanaf morgen bestaat hij officieel niet meer. Dan behoort hij officieel tot de categorie "verleden". Door één simpele klik zal hij in mijn prullenbak vliegen. "Delete" noemt deze toets. Ik heb niemand uitgelegd waarom ik tot deze beslissing ben gekomen. Nee. Ik wil er niemand nog mee lastig vallen. Wie boeit het trouwens wat? Ik moet hem niet meer. Punt uit. Ik heb deze beslissing helemaal zelf genomen. De beste en juiste beslissing want ik kan niet meer. Ik ben volledig uitgeput.

Het is echter wel een domme reden waarom ik hem zogezegd niet meer wil, maar als het mijn verstand tijdelijk sust, waarom ook niet? Ik zal niemand de reden vertellen waarom ik deze beslissing heb genomen omdat ik bang ben dat ze mij op andere gedachten zouden brengen. Ik ben er nu van af. Ik ben opgelucht. Ik voel me gelukkig. Dat denk ik toch.

Mijn verstand heeft gewonnen. Voor een tijdje. Maar heeft u ooit gehoord van de volgende knop?