Maanden juli en augustus staan symbool voor VAKANTIE. Elke hard werkende student of werknemer neemt in die periode zijn vakantie op. Sommige nemen al hun verlofdagen in één keer op en blijven een maand afwezig op het werk. Anderen delen hun verlof in 2 of 3 "blokken". Een zomervakantie, een wintervakantie en/of nog een herfstvakantie.
Vanaf het moment dat je je vakantie hebt aangekondigd, beginnen de standaardvragen "waar ga je naartoe?" en "wat ga je doen in je vakantie" op te stijgen? Alsof iedereen ERGENS naartoe gaat. Is alleen "op vakantie gaan" tegenwoordig nog toegelaten? Mag een mens niet meer vakantie thuis vieren? Mag een mens niet thuis op krachten komen? Nee! Volgens 90% van mijn collega's is dat onmogelijk. Je moet de grens oversteken om je werk volledig te kunnen vergeten. Om écht vakantie te hebben, moet je op een vliegtuig kruipen.
Nuja. Dan heb ik maar geen vakantie gehad. Want ik heb geen rondtrip in Australië gedaan. Ik ben niet romantisch gaan dobberen in Venetië en ik heb geen heerlijk glaasje wijn gedronken in Frankrijk. Jammer. Maar iedereen is op vakantie gegaan. Iedereen ziet gezond bruin. Iedereen heeft 100'den foto's gemaakt en voornamelijk iedereen heeft een echte vakantie gehad! Iedereen heeft een perfecte reis gehad. De trip van zijn dromen.
Ik niet. Ik ben thuis gebleven. Ik ben geen reisfanaat. Ik heb enkel de "gedwongen" schoolreizen meegedaan. Een rondtrip door Italië en een paar dagen Londen. Tof. Maar was ik gelukkiger als ik thuis kwam? Ja.
Ik zal niet ontkennen dat ik geen mooie dingen heb gezien. Voornamelijk het eiland Sicilië, Pompeï en de buurt Camden (Londen ja) hebben mijn hart veroverd. Maar de grootste teleurstelling was Venetië! Noemt u deze streek romantisch?
Ik ben dus NIET over de grens gegaan en toch heb ik mij best goed geamuseerd in eigen land. Maar ik zou ook graag eens op reis gaan. Ik vrees dat ik niet meer onder de druk van de maatschappij bezwijken. Maar het organiseren van zo'n reis bezorgt me stress. Enorme stress. Zelfs een informatieboekje vragen bezorgt me al stress! Het er in bladeren is helemaal verschrikkelijk. Ik vrees dat ik in de categorie "autistisch" val. Alles moet gaan volgens MIJN plan. Volgens mijn idee. Volgens mijn afgesproken papiertje. En een reis is dit juist helemaal NIET. Dat is VRIJHEID. Alles mag, maar niets moet. De reis met iemand doen, zou me helemaal doen flippen. Het "ik wil vandaag naar X" zou plaats moeten ruimen voor mijn "maar we zouden naar Y gaan". Ik mag er niet aan denken. Ruzie. Op reis. NOT DONE!
En dus gaan we dit jaar niet op reis. Nee. Maar volgend jaar misschien wel. Naar Ierland. Of Schotland. Of toch maar gewoon Londen. Of Frankrijk?
Eén ding is zeker. Ik haat vakantie.
Vanaf het moment dat je je vakantie hebt aangekondigd, beginnen de standaardvragen "waar ga je naartoe?" en "wat ga je doen in je vakantie" op te stijgen? Alsof iedereen ERGENS naartoe gaat. Is alleen "op vakantie gaan" tegenwoordig nog toegelaten? Mag een mens niet meer vakantie thuis vieren? Mag een mens niet thuis op krachten komen? Nee! Volgens 90% van mijn collega's is dat onmogelijk. Je moet de grens oversteken om je werk volledig te kunnen vergeten. Om écht vakantie te hebben, moet je op een vliegtuig kruipen.
Nuja. Dan heb ik maar geen vakantie gehad. Want ik heb geen rondtrip in Australië gedaan. Ik ben niet romantisch gaan dobberen in Venetië en ik heb geen heerlijk glaasje wijn gedronken in Frankrijk. Jammer. Maar iedereen is op vakantie gegaan. Iedereen ziet gezond bruin. Iedereen heeft 100'den foto's gemaakt en voornamelijk iedereen heeft een echte vakantie gehad! Iedereen heeft een perfecte reis gehad. De trip van zijn dromen.
Ik niet. Ik ben thuis gebleven. Ik ben geen reisfanaat. Ik heb enkel de "gedwongen" schoolreizen meegedaan. Een rondtrip door Italië en een paar dagen Londen. Tof. Maar was ik gelukkiger als ik thuis kwam? Ja.
"En enkel omdat ik van mijn zagende medereizigers vanaf was en ik eindelijk wat anders dan pasta kon eten."
Ik zal niet ontkennen dat ik geen mooie dingen heb gezien. Voornamelijk het eiland Sicilië, Pompeï en de buurt Camden (Londen ja) hebben mijn hart veroverd. Maar de grootste teleurstelling was Venetië! Noemt u deze streek romantisch?
Ik ben dus NIET over de grens gegaan en toch heb ik mij best goed geamuseerd in eigen land. Maar ik zou ook graag eens op reis gaan. Ik vrees dat ik niet meer onder de druk van de maatschappij bezwijken. Maar het organiseren van zo'n reis bezorgt me stress. Enorme stress. Zelfs een informatieboekje vragen bezorgt me al stress! Het er in bladeren is helemaal verschrikkelijk. Ik vrees dat ik in de categorie "autistisch" val. Alles moet gaan volgens MIJN plan. Volgens mijn idee. Volgens mijn afgesproken papiertje. En een reis is dit juist helemaal NIET. Dat is VRIJHEID. Alles mag, maar niets moet. De reis met iemand doen, zou me helemaal doen flippen. Het "ik wil vandaag naar X" zou plaats moeten ruimen voor mijn "maar we zouden naar Y gaan". Ik mag er niet aan denken. Ruzie. Op reis. NOT DONE!
En dus gaan we dit jaar niet op reis. Nee. Maar volgend jaar misschien wel. Naar Ierland. Of Schotland. Of toch maar gewoon Londen. Of Frankrijk?
Eén ding is zeker. Ik haat vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten