Ik moet het kwijt want ik ben het beu. Echt beu! Ik ben een geregelde bezoeker van theatervoorstellingen (zowel in het nederlands als frans), (dans)voorstellingen, films (alle genres!),... En sinds gisteren kan ik daar trots musical aan toevoegen. Ik kan dus wel al zeggen dat ik al wat gezien heb. We blijven niet in één hoek van België hiervoor. Nee, we rijden het ganse land rond. Van Oostende, Brussel, Leuven, Antwerpen tot de kleine cinemazaal in Beringen.
4 jaar geleden begon alles. En sindsdien heb ik zelfs een evolutie kunnen waarnemen. Theatermensen zijn speciale mensen. Maar naargelang de plaats in het land kunnen ze nog meer verschillen. Mensen in Antwerpen zijn het vreemdst. Ze kleden zich bizar. Ze praten uit de hoogte, want meestal kennen ze ook veel van theater. (of denken ze dat toch - het is niet omdat je een vreemd brilletje draagt dat je daarom intelligenter bent). Het publiek in Brussel is sympa. Ik hou van hun taaltje. Mensen in Oostende zijn normaal. Mensen in Limburg zijn het vriendelijkst. Clichés kunnen soms kloppen.
Maar het publiek interesseert me niet. Ik kom voor de voorstelling. Ik heb al veel gezien, maar de voorstelling die me het meest is bijgebleven is wel "Glow" in Oostende. Ik had voor de show geen verwachtingen opgebouwd. Dat is het beste, want meestal kunnen ze niet aan je verwachtingen voldoen (dat heb je met een levendige fantasie). Net hetzelfde als met films. Goede trailers zijn er in overvloed, maar meestal valt de film serieus dik tegen. De mens misleiden noem ik dat. Soit. De show was erg erg erg goed. Hij was vernieuwend. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ik werd terplekke omvergeblazen. Ik was wild enthousiast! En voor de eerste keer verdienden deze "artiesten" een staande ovatie. Maar tegenwoordig, en dat is wat ik nu al een 3 minuten probeer te zeggen, staat IEDEREEN bij ELKE voorstelling RECHT. Ik krijg het er van. Serieus. Een staande ovatie wilt zeggen dat je het SUPER GEWELDIG vond! En dat is onmogelijk dat je dat bij elke voorstelling kunt zeggen.
Net hetzelfde als bij concerten. De artiesten weten op voorhand al welke BIS nummers ze gaan spelen. Kan het nog belachelijker? Vroeger was er een concert. Wanneer het publiek WILD enthousiast werd brachten de artiesten ONVOORBEREID (want zo herken je echte artiesten!) een cool vet gaaf vreemd nummer. Nu brengen ze bis nummers zonder dat ik daar voor vraag. Want soms vind ik het niet goed en dan wil ik niets meer horen!!
Ik heb al barslechte voorstellingen gezien. Eigenlijk om van te huilen. En dan NOG staan mensen recht. Waarom? Uit verplichting? Zijn ze familie van de acteur? Omdat ze pijn hebben in hun benen? Omdat ze zo rap mogelijk naar huis willen? Omdat ze anders niet zien met de persoon voor hen? Ik heb er geen idee van! Het boeit me ook niet. Blijf toch eens zitten als je de voorstelling niet goed vond!
En zo ook gisteren stonden ze weer recht. Overbodig! Mijn eerste musical: "the sound of music". Hij was ok, eigenlijk slaapverwekkend, maar toch stonden de rijen voor mij recht. Sorry hoor! Ik bleef koppig zitten en als ik daardoor het einde niet goed kan zien kan me geen barst schelen, echt niet.
En ik sta nu recht voor hen. Een staande ovatie. Want het was schitterend!
Naast de evolutie in het publiek is er ook een evolutie in de voorstellingen. BLOOT. Dat is het. In elk, maar dan ook elk, stuk komt er BLOOT in voor. Vroeger was het nog leuk en spannend. Nu is het vulgair, degoutant en overbodig. Zo zat ik op een gegeven moment een kwartier - ik overdrijf niet - naar een blote man te kijken. Ja, volledig bloot. Hij was niet knap, verre van. En het strafst van al was dat het totaal OVERBODIG was. Maar de zaal zat vol. En dat is wat tegenwoordig telt zekers?
Een mens gaat niet meer naar een voorstelling omdat die goed is, nee. Een mens gaat naar het theater om "erbij" te horen en eens weg te zijn (en een blote man te zien *zucht*)
Ja, het is zielig. Maar ik blijf gaan naar de voorstellingen. Want het is en blijft leuk om mensen te observeren.
4 jaar geleden begon alles. En sindsdien heb ik zelfs een evolutie kunnen waarnemen. Theatermensen zijn speciale mensen. Maar naargelang de plaats in het land kunnen ze nog meer verschillen. Mensen in Antwerpen zijn het vreemdst. Ze kleden zich bizar. Ze praten uit de hoogte, want meestal kennen ze ook veel van theater. (of denken ze dat toch - het is niet omdat je een vreemd brilletje draagt dat je daarom intelligenter bent). Het publiek in Brussel is sympa. Ik hou van hun taaltje. Mensen in Oostende zijn normaal. Mensen in Limburg zijn het vriendelijkst. Clichés kunnen soms kloppen.
Maar het publiek interesseert me niet. Ik kom voor de voorstelling. Ik heb al veel gezien, maar de voorstelling die me het meest is bijgebleven is wel "Glow" in Oostende. Ik had voor de show geen verwachtingen opgebouwd. Dat is het beste, want meestal kunnen ze niet aan je verwachtingen voldoen (dat heb je met een levendige fantasie). Net hetzelfde als met films. Goede trailers zijn er in overvloed, maar meestal valt de film serieus dik tegen. De mens misleiden noem ik dat. Soit. De show was erg erg erg goed. Hij was vernieuwend. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ik werd terplekke omvergeblazen. Ik was wild enthousiast! En voor de eerste keer verdienden deze "artiesten" een staande ovatie. Maar tegenwoordig, en dat is wat ik nu al een 3 minuten probeer te zeggen, staat IEDEREEN bij ELKE voorstelling RECHT. Ik krijg het er van. Serieus. Een staande ovatie wilt zeggen dat je het SUPER GEWELDIG vond! En dat is onmogelijk dat je dat bij elke voorstelling kunt zeggen.
Net hetzelfde als bij concerten. De artiesten weten op voorhand al welke BIS nummers ze gaan spelen. Kan het nog belachelijker? Vroeger was er een concert. Wanneer het publiek WILD enthousiast werd brachten de artiesten ONVOORBEREID (want zo herken je echte artiesten!) een cool vet gaaf vreemd nummer. Nu brengen ze bis nummers zonder dat ik daar voor vraag. Want soms vind ik het niet goed en dan wil ik niets meer horen!!
Ik heb al barslechte voorstellingen gezien. Eigenlijk om van te huilen. En dan NOG staan mensen recht. Waarom? Uit verplichting? Zijn ze familie van de acteur? Omdat ze pijn hebben in hun benen? Omdat ze zo rap mogelijk naar huis willen? Omdat ze anders niet zien met de persoon voor hen? Ik heb er geen idee van! Het boeit me ook niet. Blijf toch eens zitten als je de voorstelling niet goed vond!
En zo ook gisteren stonden ze weer recht. Overbodig! Mijn eerste musical: "the sound of music". Hij was ok, eigenlijk slaapverwekkend, maar toch stonden de rijen voor mij recht. Sorry hoor! Ik bleef koppig zitten en als ik daardoor het einde niet goed kan zien kan me geen barst schelen, echt niet.
"Ik weiger om verplicht deel te nemen aan staande ovatie als de voorstelling op gene fuck trok."
Ik moet zeggen dat het decor uitstekend tot zéér mooi was! Ik ben altijd nieuwsgierig wie de mensen zijn die zich hier maanden op toeleven. Ze krijgen nooit applaus. Maar van mij wel.
En ik sta nu recht voor hen. Een staande ovatie. Want het was schitterend!
Naast de evolutie in het publiek is er ook een evolutie in de voorstellingen. BLOOT. Dat is het. In elk, maar dan ook elk, stuk komt er BLOOT in voor. Vroeger was het nog leuk en spannend. Nu is het vulgair, degoutant en overbodig. Zo zat ik op een gegeven moment een kwartier - ik overdrijf niet - naar een blote man te kijken. Ja, volledig bloot. Hij was niet knap, verre van. En het strafst van al was dat het totaal OVERBODIG was. Maar de zaal zat vol. En dat is wat tegenwoordig telt zekers?
Een mens gaat niet meer naar een voorstelling omdat die goed is, nee. Een mens gaat naar het theater om "erbij" te horen en eens weg te zijn (en een blote man te zien *zucht*)
Ja, het is zielig. Maar ik blijf gaan naar de voorstellingen. Want het is en blijft leuk om mensen te observeren.
5 opmerkingen:
Ik vind dat je volledig gelijk hebt. Zelf ga ik ook graag naar theater. Ik ben geen specialist, maar als mijn gevoel niet goed zit, sta ik ook niet recht. En met ons bandje hebben nog nooit een bisnummer voorbereid. Nu moeten we het voor het eerst verplicht van de organisatie voorbereiden. Je ziet maar dat je niet de enigste bent met deze bedenkingen...
Iemand die mij gelijk geeft. Waar gaan we dat schrijven? Hehe. Super. Dank voor je reactie!
Ik ben ook geen specialist. Dat hoeft ook helemaal niet. Met muziek is dat net hetzelfde. Dan mag alles nog ZO perfect gespeeld zijn, als er geen "liefde" in zit, betekent het niets.
En wilt u misschien meedelen in welke groep u zit? Of tenminste welk instrument u speelt? Of bent u de zanger(es)?
Ik ben zangeres. Ik lees je blog graag, soms heb ik het gevoel dat we een beetje hetzelfde meemaken. Natuurlijk niet helemaal hetzelfde, want dat kan niet helemaal. Maar zo verloor ik ook zes kilo door verliefd te zijn. Heb ik vaak nood aan een knuffel en maakt verliefdheid me de laatste weken droevig. Dus als ik je blog lees, krijg ik altijd wat meer moed omdat ik niet alleen ben. Bedankt daarvoor! Hopelijk weet je ook dat alles goed komt.
Super! Ontzettend dank voor je reactie. Ik krijg niet veel bezoekers en dus is het leuk dat je graag mijn blog leest! Dank u wel.
Ik ben "blij" dat je uzelf herkent in mijn patroon. Dus niet aarzelen om de volgende keer weer een reactie te plaatsen. Een beetje "erkenning" kan ik best gebruiken de laatste tijd :)(iedereen heeft nood aan complimenten)
Ik veronderstel dat je ook geen reactie krijgt van de persoon waar je verliefd op bent en je daarom droevig bent?
Ach ja. Alles komt goed. Uiteindelijk. Als je maar geduld hebt in het leven.
Alimonia,
Allemaal waar, ook de reacties...zucht...spijtig hé dat het allemaal waar is!!!
Daniel
Een reactie posten